“Details waren in ons nadeel": Van Bommel en Antwerp beleven pijnlijke Europese exit tegen Basaksehir

Good old Cisse Severeyns, in modieuze witte broek, werd opgetrommeld om de aftrap te geven. Cisse was er bij toen Antwerp zijn grootste Europese exploot uit de clubgeschiedenis realiseerde: Wem-be-ley 1993. ‘Alle beetjes helpen’, moeten ze op de Bosuil hebben gedacht. Tegen Basaksehir nam Michael Frey Severeyns’ vroegere positie in de spits in. De Zwitser hield Vincent Janssen op de bank. Zou Frey ooit al eens een stiftertje hebben geprobeerd?

Soit, de Cisse zat na een uitgebreide selfieronde nog niet goed op zijn stoel toen Antwerp al op achterstand kwam. Vanuit Antwerps oogpunt kwam die tegengoal er toch véél te makkelijk. Eerst liet Pacho zich in de lucht al te simpel ringeloren door Gürler, vervolgens kon Okaka ongehinderd voorzetten en uiteindelijk liet Yusuf ook nog eens Özcan los in de eigen zestien. Tja, dan kan je de bal al even goed zelf in je eigen doel trappen. De Franse vloek van Jean Butez – ’t was iets met een p – was op zijn plaats. In het bezoekersvak amuseerden 900 Turken zich rot. Ze waren haast met meer dan een week eerder in Istanboel.

Nu is Basaksehir een vervelende ploeg om tegen achter te komen. Heel erg sexy oogt het allemaal niet, maar de co-leider in de Turkse competitie heeft wel ervaring zat. Exponent daarvan is Lucas Biglia. De voormalige kapitein van Anderlecht is op zijn 36ste nog altijd een slimme en nuttige speler. Na de openingstreffer slaagde Antwerp er lange tijd niet om het spel in handen te nemen. Basaksehir vond vlotter de vrije man. Zo rond het half uur zagen we Antwerps trainer Mark van Bommel al eens de handen voor het gezicht slaan.

Naar het einde van de eerste helft toe begon de motor van de Great Old toch aan te slaan. Na wat gerommel en gefrommel kwamen er een paar kansen uit de lucht vallen. De zuiverheid in de zone van de waarheid ontbrak echter. Een poging van Frey met zijn buitenkant voet was verdienstelijk, maar Frey is geen Cisse. Ook Ekkelenkamp, die voor de gelegenheid op links in een 4-3-3 postvatte, dook een paar keer op in een kansrijke positie. Ook bij hem was de afwerking net niet zuiver genoeg. Halfweg stond het 0-1 en dus moest Antwerp vol aan de bak.

Kort na de pauze gaf Antwerp zichzelf zuurstof. Ekkelenkamp ging doorjagen op keeper Babacan en kreeg daarbij misschien een klein tikje. De Oostenrijkse ref Schüttengruber vond het voldoende voor een penalty, die door Michael Frey keurig werd omgezet. Frey beeldde bij zijn viering een fladderend vogeltje uit. Een beetje ‘op zijn Cisses’, als het ware.

De Antwerpse vreugde was van korte duur. Binnen de twee minuten klom Basaksehir opnieuw op voorsprong. Bij een voorzet van Chouiar kreeg Okaka iets te veel ruimte van Pacho en de ex-Anderlechtenaar wist daar wel raad mee. In een poging om de bakens te verzetten, bracht Mark van Bommel dan maar Valencia en Janssen in de plaats van Miyoshi en Frey. Veel zoden bracht het allemaal niet aan de dijk. Integendeel zelfs, Antwerp raakte niet meer aan kansen en verloor zich in randzaken. Zelfs Toby Alderweireld liet zich verleiden tot een opstootje aan de Turkse bank.

In de absolute slotfase deed invaller Aleksic het licht helemaal uit op de Bosuil. Eens te meer mocht een bezoekende speler veel te vrij inkoppen in de Antwerpse zestien. Weg Europese droom voor dit seizoen. Wat zou Cisse Severeyns er van gedacht hebben?