"Zo ziet onwaarschijnlijk verdriet eruit": moeder vertelt in aangrijpende post hoe zoontje overleed

Toen Jordan drie dagen geleden om iets over half tien 's ochtends haar zoontje Sloan ging wakker maken, trof ze hem levenloos aan. De moeder uit Washington bracht haar Instagramvolgers, die ze elke dag op de hoogte houdt van haar gezin, 's avonds het droeve nieuws: "Ik heb de woorden niet om uit te leggen hoe immens groot het gat in ons hart is", klonk het. "Ik vond hem in zijn bed en hij reageerde niet. Ik raapte hem op, riep om Justin en toen hebben we samen staan schreeuwen."

Jordan vertelt hoe de buren hen hoorden roepen en toesnelden, waarna ze de baby van zeven maanden oud probeerden te reanimeren. Even later namen de ambulanciers het over, maar het kindje was al overleden. "Een van hen had zelf een baby verloren en legde ons uit dat het te laat was, dat hij er niet meer was. Ik heb hem uren vastgehouden terwijl mensen in en uit liepen: mijn ouders, de politie, priesters... Hij ziet eruit alsof hij slaapt, maar hij voelt niet meer hetzelfde aan."

Schuldgevoel
Veel meer details gaf Jordan op het eerste zicht niet, en heel wat mensen begonnen te speculeren over de doodsoorzaak. Er werd algauw beweerd dat Sloan overleden was aan de gevolgen van een vaccinatie, waarop de familie zich genoodzaakt zag om de ware toedracht te vertellen. "Aan iedereen die vaccinaties de schuld proberen te geven van Sloans dood: stop", aldus Jordan in een volgende post. De foto maakt pijnlijk duidelijk wat ze doormaakt. "Ik heb hem in zijn bedje gelegd met een deken dat zijn betovergrootmoeder nog gemaakt heeft, en het grijze dekentje waarmee hij al sinds zijn geboorte slaapt. Hij heeft het grijze deken op de een of andere manier door de spijlen van zijn bed gedraaid en raakte erin verstrikt."

Dat Jordan niet meteen vertelde dat haar zoontje gestikt was, komt door haar enorme schuldgevoel. "Dit is het gezicht van onwaarschijnlijk verdriet, van verlangen, van een gebroken hart, en van schuldgevoel", schrijft ze. "Ik zal me altijd verantwoordelijk voelen, en zal die momenten voor de rest van mijn dagen herbeleven."

Waarschuwing
Ze deelde het verhaal vooral om andere ouders te waarschuwen. "Je denkt dat het jou nooit zal overkomen. Alsjeblieft, geef je baby geen dekentje in zijn bed. Sloan was zeven maanden oud, hij kroop, kon rechtstaan en klimmen. Ik dacht dat het oké was om een deken te geven. Waarom ben ik 's nachts niet even gaan kijken? Waarom heb ik hem 's ochtends niet meteen uit bed gehaald, maar wat langer blijven liggen? Ik had zoveel dingen moeten doen, maar niets kan hem terugbrengen. Sloan was zo'n gelukkige baby, en hij maakte ieders leven beter. Ons andere zoontje Rowan is nu 3,5 jaar oud, en hij hield me vast en zei: 'Mama, het spijt me dat baby Sloan gestorven is'. We moeten nu allemaal manieren vinden om zonder hem te leven."