Verzorgster die tegen tijger voor haar leven vocht, praat voor het eerst: "Het was mijn eigen schuld"

De mannelijke tijger Taifun viel de verzorgster aan door haar eigen vergetelheid. Gedurende 10 minuten vocht de verzorgster voor haar leven terwijl het dier haar probeerde te verscheuren. Vanuit haar ziekenhuisbed onthult Nadezha wat er door haar hoofd ging toen ze in de kooi vast raakte toen ze het dier wilde voederen. "Waarschijnlijk ben ik vergeten om een poort te sluiten toen ik zijn verblijf binnenging. Na enkele ogenblikken zag ik de tijger op een halve meter van mij. Hij kwam zeer voorzichtig dichterbij. Mijn eerste instinct was om hem te kalmeren door te praten. 'Ga weg', zei ik. 'Laat me gaan.' Ik had geen tijd om weg te lopen, dus ik hoopte dat hij uit zichzelf zou terugtrekken. Wat er daarna gebeurde, leek wel een droom."

"Taifun duwde me op de grond. Hij brulde niet, hij leek niet agressief, maar hij beet me in de handen. Ik gaf hem mijn ellebogen en handen, zodat hij mijn gezicht en nek niet kon raken. Toen de tijger lichtjes zijn greep loste, kreeg ik hoop. Ik heb geprobeerd om me om te draaien en weg te lopen. Maar toen plaatste hij opnieuw al zijn gewicht op mij. Ik kon niet inschatten of hij aan het spelen was of niet. Het was vreselijk. Een van de bezoekers riep me toe dat ik een stok moest nemen om de tijger weg te jagen. Maar ik wist dat dat me niet zou helpen. Mijn arm was er erg aan toe en deed verschrikkelijk pijn. Dus probeerde ik het beest met mijn voet van me af te duwen. Toen beet Taifun me in mijn been. Ook zette hij zijn tanden in mijn rug toen ik me probeerde om te draaien. Bijna had ik opgegeven, ik voelde dat het einde nabij was. Ik dacht aan mijn moeder en mijn drie kinderen. De pijn was zo erg dat er maar één ding door mijn hoofd ging: 'ik wil dat deze marteling stopt'."

Net toen de pijn en angst de overhand namen, besefte Nadezhda dat de tijger zich terug had getrokken. Bezoekers konden het beest wegjagen met stenen, iemand had zelfs een tafel en een bank in het dierenverblijf gesmeten. Uiteindelijk was het een vuilbak die over het hek vloog dat de tijger irriteerde en waardoor het dier besloot om niet langer aan te vallen. "Helemaal bedekt onder het bloed gebruikte ik mijn laatste krachten om recht te staan. Ik kon de tijger niet meer zien, dus ik vermoedde dat hij niet meer in mijn buurt was. Snel liep ik naar een veilige ruimte, ik sloot een deur en dan de volgende. Dan moest ik in de gang nog een deur openen, zodat de hulpdiensten me konden komen halen. Ik lag op de vloer, alles deed pijn, zeker mijn rug. Maar ik realiseerde me dat ik nog leefde." Snel werd de mama van drie kinderen naar het ziekenhuis overgebracht.

De bazen van de zoo schoven meteen de schuld op Nadezha. Ze riskeert een straf omdat ze de veiligheidsprocedures niet heeft gevolgd voor ze in het verblijf van de tijger ging. “Wandelen gaat moeilijk, mijn ribben zijn gebroken en ik heb snijwonden op mijn handen. Taifun heeft mijn vingers gebroken, ook mijn polsen zijn er erg aan toe. Maar mijn zenuwen bleven intact, ik kan mijn armen en benen nog bewegen. Hoelang ik zal moeten revalideren, dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat ik mijn leven te danken heb aan het snelle handelen van de bezoekers. Dankzij hun lawaai en acties raakte de tijger in de war en heeft hij zich terug getrokken. Zonder hen zou ik nu niet meer leven."

De verzorgster werkt al 25 jaar met dieren, en vindt het heel jammer dat haar carrière in de zoo gevaar loopt door een vergetelheid. "Ik besef dat ik misschien niet mag terugkeren omdat ik een fout heb gemaakt. Ik hou van de dieren, die zoo is mijn leven. Wat mij overkomen is, is een erg uitzonderlijk geval. Ik hoop dat het een les voor anderen kan zijn.”

De zoo is een onderzoek gestart naar wat er precies is fout gelopen.