Sara (35) sterft aan hersentumor maar niet voor ze hartverscheurende brief schrijft waarin ze goede raad geeft aan haar zoontjes

Het koppel had nooit gedacht dat het zo ver zou komen. Sara was tien jaar geleden in elkaar gezakt op het werk en hoewel ze zich nooit ziek had gevoeld en zelfs aan het trainen was voor een halve marathon, bleek ze een zeldzame en kwaadaardige hersentumor te hebben. Maar drie zware operaties en behandelingen met radiotherapie later “was het beest getemd”.

Het leven ging verder en in 2012 trouwde de vrouw uit Melbourne met haar jeugdliefde Leigh. Hun geluk werd bezegeld met de geboorte van twee kinderen: Hughie in 2014 en Alfie in 2016. Het leek niet meer stuk te kunnen, tot er begin vorig jaar opnieuw slecht nieuws kwam. De kanker van Sara was terug. En deze keer konden de dokters niets meer voor haar doen. (lees hieronder verder)

Alsof het nog niet erg genoeg was, moest het gezin een half jaar later opnieuw slecht nieuws slikken. Want ook hun jongste zoontje Alfie – toen 18 maanden – bleek ziek te zijn. Ook hij had een zeldzame en agressieve vorm van hersenkanker, maar een andere dan die van zijn moeder. De tumor was de grootte van een peer en moest operatief verwijderd worden. “Een dag later al gingen de dokters aan het werk en zijn hoofdje zwol door het vocht helemaal op, ondanks een drain”, zei ze. (lees hieronder verder)

Sara wilde nog zo veel mogelijk tijd om haar zoontje te helpen in zijn strijd en ze vocht wanhopig tegen haar eigen ziekte. Maar het mocht niet zijn, want zondagmorgen stierf ze.

Omdat ze wist wat haar uiteindelijk te wachten zou staan, schreef ze in de maanden voor haar dood een brief naar haar twee zonen. Die zou hen moeten helpen om te gaan met het verlies en gaf hen raad voor hun latere leven, als ze er niet meer zou zijn om hen die zelf te geven.

“Jullie zullen van anderen moeten horen wat mij tot mijzelf maakte”, schrijft ze. “Mijn lievelingsgeur is een parfum van Michael Kors, mijn lievelingseten spaghetti bolognese en mijn favoriete seizoen is de winter. Ik wou dat ik beter kon koken en hou ervan om kleine dingen bij te houden als herinnering aan iets. Jullie eerste babykleertjes of het gedicht dat Leigh voor me schreef toen ik 21 werd.” (lees hieronder verder)

Hoewel ze ervan overtuigd is dat haar man en familie de herinnering aan haar levend zullen houden, vindt ze dat er toch enkele dingen zijn die ze van haar zelf moeten horen. Dat ze niet bang moeten zijn om hun emoties te tonen bijvoorbeeld, hard moeten studeren maar zich ook moeten amuseren, dat ze nieuwe dingen moeten proberen en de wereld moeten zien. “Wees niet bang voor mislukking, want daar leer je vaak meer van dan van een succes”, klinkt het. “ Geloof in jezelf en lach nooit met iemand, gewoon omdat die anders is dan jij. Wees vriendelijk en beleefd.”

En ze heeft het ook over de liefde. “Het is beter om iemand graag te zien en te verliezen, dan nooit de liefde te hebben gekend”, schrijft ze. “Zo voel ik me ook over jullie. Het is niet mogelijk om de pijn te beschrijven die ik voel als ik bedenk dat ik er niet zal zijn in de rest van jullie leven. Maar ik zou nooit de tijd gemist willen hebben die we samen doorbrachten. En de immense vreugde die jullie me hebben gebracht. Jullie zijn zonder twijfel mijn mooiste verwezenlijkingen.” (lees hieronder verder)

Sara heeft ook een boodschap over hun vader. “Wees lief voor hem. Het zal niet makkelijk voor hem zijn om jullie alleen op te voeden. Maar elke beslissing die hij neemt, zal met de beste bedoelingen zijn. Hij is een buitengewone vader en rolmodel. Er zal ook een tijd komen dat hij opnieuw het geluk wil vinden met een partner. Aanvaard en omarm zijn keuze. En weet dat ze ook een positieve vrouwelijke invloed op jullie leven zal hebben. Ik heb er alle vertrouwen in dat hij de kuiste keuze zal maken. Voor hemzelf en voor jullie. En ik hoop dat jullie haar leven verrijken zoals jullie dat van mij hebben verrijkt. Jullie vader is de meest bewonderenswaardige en moedige man die ik ken. Hij is mijn maatje, mijn rots, mijn alles. Hij heeft vastberadenheid getoond in het aangezicht van onze tegenslagen en zonder hem aan mijn zijde zou ik ingestort zijn.”

“Ik zal altijd dankbaar zijn voor de tijd die we samen hebben doorgebracht”, besluit ze. “Voor de herinneringen die we samen hebben gemaakt en de liefde die we hebben gedeeld. Liefs, mama.”