Het kwalletje, dat zo groot is als een pinda en doorzichtig is, is vrijwel niet te zien in het water. “Het was meer dan alleen pijn. Ik dacht dat ik zou sterven”, zegt Hannah, die eerst nog veertig minuten op haar moeder moest wachten voor ze naar het ziekenhuis gebracht werd. Tegen de tijd dat haar moeder Hannah bereikt had, hoestte het meisje bloed op en lag ze te schudden. In het ziekenhuis werd ze onmiddellijk in een kunstmatige coma gebracht die twee dagen zou duren. “In die periode was ze het rustigste”, zegt haar moeder Casey Mitchell.

Toen het meisje wakker werd gemaakt, was het ergste nog niet voorbij. Ze ging een gruwelijke twee weken tegemoet. “Ik kon mijn longen en mijn hart en al mijn organen. Het voelde aan alsof alles aan het verkruimelen was”, zegt Hannah, die haar moeder in die zware periode smeekte om haar te laten gaan. “Haar te horen zeggen ‘laat me gaan, laat me gewoon sterven, want het is te veel mama, dat brak mijn hart”, zegt haar moeder stil. De vrouw moest toezien hoe haar dochter aan het lijden was terwijl de giftige stoffen langzaam haar lichaam verlieten.

Na twee weken werd Hannah dan toch uit het ziekenhuis ontslagen. Ze moet wel nog twee weken lang dagelijks medicijnen nemen, maar het ergste is achter de rug. “Ik wil zeker weer terug het water in gaan”, zegt het meisje dapper. “Ik hoop dat alles weer zo wordt als het was.”

Irukandji-kwallen zijn over de hele wereld in wateren te vinden. In Australië houden ze zich meestal op in de tropische wateren tussen Bundaberg in Queensland tot Geraldton in het westen van het land. Jaarlijks worden in het land tussen de vijftig en honderd incidenten gemeld van Irukandji-steken. Die vinden vooral plaats tussen november en mei.