Jens komt straks na 33 jaar vrij: de dubbele brutale moord op een Amerikaans echtpaar blijft hij ontkennen

De lichamen van staalmagnaat Derek Haysom en echtgenote Nancy worden op 30 maart 1985 aangetroffen in hun huis in Bedford County, Virginia. Het gaat om een brutale moord: beiden zijn de keel doorgesneden. Speurders tellen bijna 50 steekwonden.

Al snel valt de verdenking op dochter Elizabeth (20) en haar Duits vriendje Jens Söring (18). De twee zijn student aan de universiteit van Virginia. Jens die geboekt staat als uitstekend student, is diep onder de indruk van de blondine.  Ze vluchtten zes maanden na de feiten naar Groot-Brittannië. Eind april 1986 worden ze beiden in Londen ingerekend wegens het uitschrijven van ongedekte cheques.  Amerikaanse speurders komen hen verhoren. Elizabeth bekent de moorden,  maar trok haar bekentenis in en beschuldigde haar vriend Jens. Die bekende ook schuld. Elizabeths ouders zouden Jens  geen geschikte vriend hebben gevonden voor hun enige dochter. Hij verzet zich aanvankelijk met succes tegen zijn uitlevering aan de Verenigde Staten. 

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens oordeelt in 1989 dat een uitlevering aan een land waar de doodstraf van kracht is (verschillende VS-staten voeren de doodstraf uit, red.), onwettig is. Amerikaanse aanklagers verzekeren dat de diplomatenzoon geen doodstraf boven het hoofd hangt, waardoor de uitlevering begin 1990 alsnog groen licht krijgt. 

Het jeugdige uiterlijk van Jens zorgt mee voor een fel gemediatiseerd proces. Elizabeth pleit schuldig aan de aanklachten. Ze wijst naar haar inmiddels ex-vriendje als uitvoerder van de dubbele moord en erkent medeplichtig te zijn. Jens pleit onschuldig. Hij beweert enkel tot bekentenissen te zijn overgegaan om Elizabeth van de elektrische stoel te redden. De bekentenis die hij aflegde was vals, omdat hij ervan uitging dat hij enige diplomatieke immuniteit zou hebben.  Het mag niet baten. De prille twintiger krijgt tweemaal levenslang en Elizabeth 90 jaar als zijn medeplichtige.  Op het proces kwam nooit overtuigend bewijs naar voren.  Feit is dat geen enkele van de op de plaats delict aangetroffen bloedvlekken naar Söring verwijst. Onderzoeksjournalist Nathan Heller stelt in zijn boek Blood Ties (2015) dat de Duitser zonder de getuigenis van Elizabeth nooit zou zijn veroordeeld.  

Volgens Söring zou Elizabeth hem ooit hebben toevertrouwd dat ze de moorden pleegde en dat deed onder invloed van drugs.  Of ze alleen haar ouders doodstak of daarbij hulp kreeg van een onbekende, zal misschien nooit duidelijk worden. De twee zitten in aparte gevangenissen en hebben al tientallen jaren niet met elkaar gesproken. 

De Duitser (nu 53) blijft zijn onschuld uitkramen en zegt slachtoffer te zijn van een gerechtelijke dwaling. Söring deed veertien keer zonder succes een aanvraag voor gratieverlening. Nieuw onderzoek in 2009 wees uit dat er geen link was tussen hem en de aangetroffen DNA-sporen.  Zelfs bondskanselier Angela Merkel lobbyde om de modelgevangene vrij te krijgen. Een Democratische gouverneur had in 2010 bij zijn vertrek het plan uitgewerkt om Söring naar Duitsland uit te wijzen waar hij zijn verdere straf zou kunnen uitzitten. Die maatregel werd door zijn Republikeinse opvolger meteen teruggedraaid. 

Ook nu klinkt er uit Republikeinse hoek protest.  Afgevaardigde Ben Cline verspreidde een verklaring waarin hij het besluit “een belediging“ noemt voor de  nabestaanden van de slachtoffers. Eens op vrije voeten moet Söring het Amerikaanse grondgebied verlaten. Hij wil naar familie in Duitsland.