"Ik wou er nog ééntje bij": hoe Robert Pickton in de val werd gelokt en de moord op 49 vrouwen bekende

In Port Coquitlam in British Columbia wist iedereen dat Pickton een vreemde eend in de bijt was. In de jaren '90 baatte hij er samen met zijn broer een varkensboerderij uit. Al kwam er van werken niet veel in huis: er waren maar enkele varkens aanwezig en de twee hielden zich bezig met het organiseren van bizarre feestjes op de locatie. Er passeerden onder meer Hell's Angels en een hoop prostituees. Maar ondanks geruchten over onfrisse praktijken kon de man gewoon zijn gang gaan.

In 1997 kwam Robert (toen 48) uiteindelijk toch in het vizier van het gerecht. Hij werd aangeklaagd nadat een prostituee hem beschuldigde van poging tot moord. Hij had haar vastgebonden met handboeien en daarna verschillende messteken toegebracht. Ze kon uiteindelijk ontsnappen door hem met zijn eigen wapen neer te steken en vluchtte weg, naakt en bloedend. De zaak werd echter geseponeerd, aangezien de vrouw in kwestie kampte met een drugsverslaving en haar verklaring niet geloofwaardig werd geacht.

De agenten hielden de boerderij sindsdien in het oog en merkten dat er wel heel veel vrouwen die de plek bezochten spoorloos verdwenen. Het zou echter tot 2002 duren voor Pickton effectief gearresteerd werd. Hij werd verdacht van de moord op 26 vrouwen, het merendeel prostituees, maar het gerecht had alle moeite om daarvoor bewijzen te vinden. Er waren geen lichamen te bespeuren en de man zelf hield de lippen stijf op elkaar. 

Uiteindelijk besloot de politie om de man in de val te lokken. Ze plaatsten een undercover agent in de cel van Pickton, die zich erg vriendelijk voordeed en de moordenaar subtiel uithoorde. Uiteindelijk werd zijn hoogmoed hem fataal: hij kon het niet laten om op te scheppen over zijn daden, die nog veel erger bleken dan iedereen vermoedde. "Ik wou er nog ééntje extra doen", verklapte hij aan zijn 'celgenoot'. "Dan had ik er een even 50 gehad, de grote 5-0. De helft van honderd. Maar ik werd slordig, en dat heeft me de das omgedaan." 

De man bekende zo 49 moorden, bijna het dubbele van de 26 die het gerecht al aan hem had gelinkt. De agent wist uiteindelijk ook te ontfutselen wat Pickton met al die vermiste vrouwen gedaan had. "Als je ze in de oceaan gooit, blijft er niet veel van over", suggereerde hij. Pickton ging op de uitnodiging in en deed zijn eigen methode uit de doeken. "Ik heb beter gedaan dan dat. Een vleesverwerkingsbedrijf." Hij verklapte ook dat hij sommige slachtoffers had omgebracht door ze antivriesmiddel in te spuiten. "Dan zijn ze na vijf à tien minuten dood.

Uiteindelijk werden er heel wat menselijke resten gevonden op de boerderij. In de rechtszaal werd gewag gemaakt van menselijke schedels die in twee waren gehakt, en waar Pickton vervolgens handen en voeten had ingestopt. Er werden kaakbeenderen en tanden gerecupereerd, en een van de slachtoffers werd teruggevonden in een plastic zak. Forensisch onderzoek bleef echter moeilijk, omdat veel van de overblijfselen jaren oud waren. Het gerecht vermoed ook dat verschillende vrouwen gevoederd werden aan de varkens, en zelfs dat Pickton enkelen vermalen heeft tussen het varkensvlees. Er wordt niet uitgesloten dat hij menselijke resten heeft verkocht aan buurtbewoners.

In 2007 werd Robert Pickton veroordeeld voor 6 moorden - een tweede rechtszaak rond 20 andere slachtoffers kwam er uiteindelijk niet. De man kreeg levenslang en kan pas na 25 jaar voorwaardelijk vrijkomen. Het was de hoogste straf die hij op dat moment in Canada kon krijgen. De kans dat hij ooit weer op vrije voeten komt, is echter klein. De man is intussen 70 en heeft zich de laatste jaren ook niet geliefd gemaakt bij het gerecht. Hij wist twee jaar geleden nog een autobiografie te publiceren zonder toestemming door zijn manuscript door te sturen naar een oud-celgenoot. Het boek werd gepubliceerd onder een andere naam, maar al snel werd duidelijk dat Pickton achter de feiten zat. Het werd uiteindelijk uit de handel gehaald.