Hoe een reusachtig gordijn in Peru geheimen van het nevelwoud moet ontrafelen

Tot nu toe was er weinig onderzoek gedaan naar de gevolgen van stijgende wolken. Eén wetenschapper wil dat veranderen met de hulp van een enorm gordijn in het midden van het bos. Dan Metcalfe, biologieprofessor aan de universiteit van Lund in Zweden, hoopt op harde gegevens zodat hij kan bepalen wat er zal gebeuren met de bossen die overblijven als de modellen correct zijn. 

In de Britse krant The Guardian legt hij uit dat hij iets probeert dat nog nooit is gedaan: "Een experimentele aanpak waarbij we proberen wolken uit een deel van het bos te verwijderen." Hij begon ruim vier jaar geleden aan zijn project. Na een reeks tegenslagen en obstakels is het nu af. 

Veel wetenschappers denken dat het proces waardoor wolken hoger gaan liggen al is begonnen. Dit zou het vocht in een nevelwoud doen afnemen en het is helemaal niet zeker of bossen met succes omhoog kunnen migreren als reactie hierop. Onderzoek naar de impact van de verhuizing van wolken is volgens Metcalfe cruciaal voor het begrijpen van de toekomst van de bossen.

De bioloog was aanvankelijk van plan om een ​​vierkant perceel, ongeveer twee keer zo groot als een basketbalveld, af te bakenen met een gaasscherm. Het scherm zou worden opgehangen aan 4 'telefoonpalen', ieder zo'n 10 verdiepen hoog.  Gevolg:  Het gaas zou al het vocht opnemen waardoor de bomen in het perceel zouden afsterven of juist extra hoog zouden groeien.

Metcalfe koos als locatie het Wayqecha Biological Station, een onderzoekscentrum in het nevelwoud in Peru. Maar hij hield te weinig rekening met de complexiteit van de omgeving. Zware apparatuur is niet gemakkelijk te gebruiken op steile wanden met 'sponsachtige' ondergrond. Bovendien leiden enkel wandelpaden naar het station, geen asfaltwegen. 

Het project dreigde te mislukken. De 4 pylonen konden in theorie wel stukje bij beetje worden opgebouwd, maar daar had Metcalfe het budget niet voor. Gelukkig voor hem had het onderzoekscentrum net een ongeluk gehad, waardoor er onverwacht materiaal beschikbaar kwam.

Wayqecha heeft drie roostertorens die een kleine brug over een ravijn ondersteunen. Tot voor kort had de loopbrug een vierde toren, maar deze was omvergeworpen door een aardverschuiving. De stutten en de planken van de structuur bleven onbeschadigd. In plaats van een perceel volledig met netten te omsluiten, besloot Metcalfe een enkel maasvormig gordijn te spannen, precies over het pad dat de mist aflegt, omhoog geblazen uit de vallei. 

Het gordijn moest opgehangen worden aan een kabel tussen een van de onbeschadigde torens en een nieuwe die de bioloog liet bouwen.  Het uitvoeren van zijn plan verliep traag: een belangrijk lid van zijn team werd ziek en had maanden herstel nodig; een brand vernielde dure spullen en de Peruaanse douane liet niet alle bouwmaterialen even graag passeren. In de vier jaar sinds hij met het project begon, kreeg zijn vrouw een kind. En dan nog een. Het werd moeilijker om van huis naar Peru te vertrekken.

Maar nu is het gordijn klaar. De toren werd in september afgewerkt en een maand later werd het gordijn opgehangen. Metcalfe hoopt snel licht te kunnen werpen op de toekomst van het nevelwoud.