Fleur (6) kwam onder grasmaaier terecht bij fataal ongeluk: “Het blijft altijd spoken”
NEDERLANDNietsvermoedend begon de 22-jarige Daniël V. die ochtend aan zijn klus: een gemeentelijk speelveld in het Nederlandse Kampen (provincie Overijssel) maaien. Een uur later had zich een drama voltrokken: de 6-jarige Fleur kwam tijdens het speelkwartier van school onder zijn maaier terecht en overleefde de aanrijding niet. “Het blijft altijd spoken.”
Tweeënhalf jaar na dato stond V. vandaag voor de rechtbank in de stad Zwolle en hoorde 180 uur werkstraf eisen wegens schuld aan het ongeval. Hij had beter moeten opletten, vond de officier van justitie (het Nederlandse equivalent van een procureur), al gaf ze aan dat ook de gemeente Kampen en de basisschool een rol spelen in de zaak.
Het fatale ongeval gebeurde op 12 september 2018, toen V. als 19-jarige scholier volop genoot van zijn leerwerkplek bij de gemeente Kampen. Een oudere, ervaren collega had hem bijgebracht hoe hij de zitmaaier moest bedienen en met hem geoefend op grote, lege grasvelden.
Huppelend meisje
Hoe anders is de situatie op de dag van het ongeluk. V. wordt verzocht het gemeentelijk grasveld met kabelbaan te maaien. Een plek waar leerlingen van de nabijgelegen basisschool Villa Nova in de pauze ook mogen spelen onder toeziend oog van de leerkrachten.
Ik zat op mijn knieën, trok het gras uit de grond en zat te krijsen
Als V. begint, ziet hij kinderen lopen. Een meisje in een knalroze jasje huppelt zelfs achter de maaier aan. Het voelt niet goed, zegt hij tegen de rechter. Hij besluit naar een rustiger deel te gaan, ‘de bult’ bij de kabelbaan. Maar ook daar is op zeker moment weer een groepje kinderen.
Hij toetert en gebaart dat ze weg moeten gaan. Dat doen ze. V. zet de maaier in de achteruit en kijkt over zijn schouder terwijl hij begint te rijden. Dan ziet hij Fleur als het ware door de lucht zweven. Hij remt, maar trapt door de rem heen. Bij de tweede poging staat de maaier wel stil. V. ziet Fleur onder zijn machine liggen en schiet vol in de paniek. “Ik zat op mijn knieën, trok het gras uit de grond en zat te krijsen.” Dan herpakt hij zich, belt het noodnummer 112 en begint met reanimeren, wat hij als EHBO-vrijwilliger heeft geleerd.
Fleur overlijdt vijf dagen later in het ziekenhuis en V. gaat door een diep dal. Inmiddels gaat het wat beter, maar: “Het blijft altijd spoken.” Of hij zich schuldig voelt, vraagt de rechter. “Deels niet, deels wel. Ik voel me schuldig tegenover de ouders. Ik was de bestuurder en ik draag die verantwoordelijkheid met me mee. Ik had als de sodemieter moeten weggaan toen die kinderen kwamen.”
Liefdevol
Misschien had hij het anders moeten doen, maar dat geldt ook voor de school en de gemeente
Annick, moeder van Fleur
Met de familie en met name de moeder van Fleur heeft V. een goed contact opgebouwd.”Ze hebben mij hartelijk en liefdevol ontvangen en door hun verhalen heb ik Fleur een beetje leren kennen.” Samen bezochten ze de herdenkingsplek voor Fleur op het grasveld en ze spreken elkaar nog af en toe.
Als moeder Annick de rechtbank toespreekt, zegt ze over V.: “Het maken van verwijten maakt voor mij het verlies niet minder. Er was geen sprake van roekeloosheid. Misschien had hij het anders moeten doen, maar dat geldt ook voor de school en de gemeente.”
Uit onderzoek is namelijk gebleken dat er ook wat aan het toezicht van de school schortte: er was geen leerkracht in de buurt. Er waren ook geen afspraken tussen gemeente en school over het (vooraf melden van het) maaien en het ontbrak aan instructies voor V. over wat te doen bij de aanwezigheid van kinderen. Ook bleek dat aan de veiligheid van het maaien zelf het nodige kon worden verbeterd. De gemeente heeft inmiddels de maaiers uitgerust met een achteruitrijcamera, een zwaailicht en een beugel.
Getekend voor het leven
V. is niet de enige betrokkene in de zaak, stelt de officier van justitie. “Ook de gemeente en de school hebben een rol, maar hij heeft de grasmaaier bestuurd. Ook al was hij een jonge en onervaren werknemer, hij had zich er beter van moeten vergewissen dat het gebied echt vrij was.”
Volgens advocaat Henk Voors is V. ‘getekend voor het leven’ en is vrijspraak of schuldigverklaring zonder strafoplegging meer op z’n plek. “Je moet kijken naar het geheel, naar zijn gedragingen, maar ook naar de overige omstandigheden. Hij moest nauwelijks opgeleid en amper begeleid naar een locatie die hij niet kende en waar zich een bijzondere situatie kon voordoen. Hij stond er alleen voor en moest zich maar zien te redden.”
De uitspraak volgt op 12 mei.
Je kan deze inhoud niet bekijken
Deze inhoud bevat cookies van social media of andere externe platformen. Omdat je deze cookies uitgeschakeld hebt blijft deze inhoud verborgen. Aanvaard cookies van sociale media om de inhoud alsnog weer te geven.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Dit had vermeden kunnen worden,veel sterkte aan iedereen van ouders tot gemeentebestuur.
Eddy Van De Velde
2 jaar geleden
Ik versta niet waarom men het gras niet kan gaan afrijden als niemand daar aan het spelen is.
simone joris
2 jaar geleden
Veel Sterkte aan allen en zeker aan Daniël,hét was een ongeval waar niemand schuld treft.
Sandra bib
2 jaar geleden
ook niet voor de persoon die het ongeval veroorzaakt zal dit makkelijk zijn, chapeau voor de ouders die dit kunnen begrijpen!! Niemand wil in deze situatie terechtkomen!! Veel sterkte aan beide partijen !!
4 reacties
Resterende karakters 500
Log in en reageervangeel guido
Eddy Van De Velde
simone joris
Sandra bib