De oppositie beschuldigt Erdogan ervan met de invoering van het presidentieel systeem de democratie uit te hollen en waarschuwt voor een dictatuur. De Turken hadden een jaar geleden in een referendum met een nipte meerderheid voor de invoering van het systeem gestemd. Met de verkiezingen van juni moet de omvorming afgerond worden. De president is dan tegelijkertijd staatshoofd en premier met verreikende volmachten. 

Terwijl Erdogan als premier een periode van economische groei kende met een uitbreiding van de infrastructuur, is de inflatie de afgelopen jaren pijlsnel gestegen en verliest de lira snel terrein tegenover buitenlandse valuta, en is de jeugdwerkloosheid hardnekkig hoog. In het land is ook al bijna twee jaar de noodtoestand van kracht na een staatsgreep in juli 2016. Tienduizenden mensen, waaronder tientallen journalisten, werden in de gevangenis opgesloten. Ondertussen werden 130.000 ambtenaren, rechters, leerkrachten en militairen, bij decreet ontslagen. 

De belangrijkste oppositiepartij van Turkije, de seculiere Republikeinse Volkspartij (CHP), schoof parlementslid Muharrem Ince naar voor om het op te nemen tegen Erdogan. Verder zijn er nog de voorzitster van de nieuw opgerichte partij lyi, Meral Aksener, de in de gevangenis verblijvende pro-Koerdische politicus, Selahattin Demirtas en de leider van de kleine Saadet-partij, Temel Karamollaoglu.