Duizend daklozen wonen in tunnels onder de Strip in Las Vegas: "Hier wordt iedereen gerespecteerd”

De ‘onderwereld van Sin City’ kwam nog eens in de actualiteit door een opmerkelijke gast die daar verblijft. Jenni Lee verdiende vroeger ruimschoots haar boterham als pornoactrice, nu is ze haast letterlijk in de goot beland. Een Nederlandse cameraploeg liep haar toevallig tegen het lijf terwijl ze een reportage aan het maken waren over de miserabele leefomstandigheden ondergronds. Gevaren genoeg die op de loer liggen, denk maar aan mogelijke overstromingen, venijnige ratten of giftige spinnen.

“Het valt beter mee dan je denkt”, stelt Lee. “Iedereen respecteert elkaar. Dat zie je op niet veel plekken.”

“Misschien té succesvol”
Aan haar glansperiode houdt de 36-jarige vrouw warme herinneringen over. “Maar vroeger was ik misschien wel een beetje té succesvol. Ik werd heel erg beroemd. Ik sta nog steeds in de top 100 van een bepaalde lijst.”

“Maar ik ben gelukkig. Ik heb hier alles wat ik nodig heb. De mensen accepteren je hier sneller. Waarom zou ik ooit weg willen? Ik vind het hier best leuk. Iedereen heeft het moeilijk en dat schept een band. De vriendschappen die je sluit, zijn oprechter.”

Hoe ze zo positief kan blijven? “Dat is makkelijk. Mensen kunnen zich heel goed aanpassen. Na verloop van tijd kan je wennen aan alles waar je mee te maken krijgt. Of je dat nou wil of niet.”

Aparte tunnel voor elke drugssoort
Naast een pornoactrice zijn er in de diepe krochten natuurlijk ook heel wat gok- en drugsverslaafden terug te vinden. Crack, crystal meth of heroïne? Elke gebruiker vindt zijn meug in een aparte tunnel.

De ingang van het ondergrondse complex bevindt zich onder een drukke snelweg. De muren staan vol graffiti, met slogans als ‘God doesn’t live here. Only me’ (God leeft hier niet. Enkel ik; nvdr). Winkelkarren worden gebruikt om gevonden overschotten uit vuilnisbakken eetbaar te houden.

Voor een zekere Craig hoeven zelfs die ‘tierlantijntjes’ niet. Hij gebruikt de vuile vloer als koelkast. “Het is de enige plek om mijn eten fris te bewaren, anders wordt het meteen rot”, oordeelt hij. “Las Vegas is de beste plaats om dakloos te zijn. Uit het zicht, uit ieders gedachten.”

Hier en daar valt een glimp van de rijkdom terug te vinden die zich boven hun hoofden afspeelt. Ricky, die inmiddels al twintig jaar in de tunnels leeft, toverde een laken van een roulettetafel om tot een ‘gordijn’. Een andere dakloze griste bekers uit een casino mee om ze als toilet te kunnen gebruiken.

“Van 5 dollar wil je 100.000 dollar maken”
Voor Nattrour, een voormalige truckchauffeur, blijft de gokduivel een onverslaanbare tegenstander. “Normaal drink ik niet, maar op een dag heb ik toch eens een cocktail gekocht”, vertelt hij. “Voor ik het goed en wel besefte, was ik aan het gokken. 60 dollar (55 euro; nvdr) van mijn werkloosheidsuitkering gaf ik uit aan drugs, 600 dollar (550 euro; nvdr) verbraste ik aan de gokmachines.”

Voor Lori Flores klinkt het verhaal bekend in de oren. Vroeger zat ze in hetzelfde schuitje, nu staat ze aan het hoofd van een centrum dat gokverslavingen probeert in te dijken. “Als dakloze zie je geen uitweg meer. Van 5 dollar wil je 100.000 dollar maken, want je wil je huis, je vrouw en je vroegere leven terug. Zo werkt het helaas niet.”

Voltijdse baan
Opvallend genoeg wonen in de tunnels ook mensen met een voltijdse baan. Zoals John Aitcheson (59) bijvoorbeeld, die in een winkel op de Strip werkt. “Ik zou me een appartement kunnen veroorloven, maar dan zou ik al mijn geld uitgeven aan huur, elektriciteit en water. Dan zou er niets meer overblijven voor leuke verzetjes.”

In de woestijn van Nevada regent het gemiddeld slechts 21 dagen per jaar. Maar als dat gebeurt, is het voor de tunnelbewoners alle hens aan dek. Tijdens een storm kan het waterniveau stijgen met dertig centimeter per minuut.

Kolkende beek
Richard Ethridge herinnert zich nog goed hoe het water op een dag als een kolkende beek naar binnen stroomde. Al zijn bezittingen -waaronder een bed en wat armzalig meubilair- werden weggespoeld. “Maar het ergste van al: ik was bijna mijn vrouw Cynthia kwijt. Zij zat in een andere tunnel en hield zich krampachtig vast aan haar fiets. Het water was zo sterk dat de voorste band losgerukt werd.”

Helaas komt niet iedereen er zonder kleerscheuren vanaf. In 2015 vertelde Sharon dat ze in de tunnels gaan leven was omdat haar partner Jazz dat wilde. “Ik had het smeriger verwacht, echte riooltoestanden. Maar eigenlijk viel het nog mee. Ik volg mijn man overal”, vertelde ze. Een jaar later was ze een van de drie slachtoffers die zouden verdrinken tijdens een plotse overstroming.