Er vloeiden tranen. Er werd ontzettend veel geknuffeld. Iedereen liet zijn emoties de vrije loop toen Alfred Chestnut, Ransom Watkins en Andrew Stewart als vrije mannen de rechtbank verlieten. Het was het moment waarop ze 36 jaar hadden gewacht.

Chestnut en Watkins waren 16 jaar oud toen ze werden gearresteerd. Stewart was op dat moment 17 jaar. De mannen zijn nu begin vijftig en zetten als volwassenen de eerste stappen buiten de cel. Zo hebben ze bijvoorbeeld nog nooit achter het stuur van een wagen gezeten. Voor het eerst zullen ze als volwassen mannen ervaren hoe het voelt om vrij te zijn.

“Het was de hel”, verklaarde Chestnut over zijn jarenlange opsluiting. “Het was verschrikkelijk.”

De zaak kwam in een stroomversnelling nadat Chestnut een informatieverzoek had ingediend en nieuw bewijsmateriaal aan de oppervlakte kwam waar zijn advocaten tijdens het proces geen inzage in hadden gehad.

Daarop nam de gevangene contact op met de ‘Baltimore Conviction Integrity Unit’ om de rechtszaak te herbekijken. De man die zijn onschuld altijd had staande gehouden, zocht niet alleen gerechtigheid voor zichzelf. “Ik deed het ook voor hen”, zei Chestnut over zijn medegevangenen Watkins en Stewart.

De 14-jarige Dewitt Duckett werd in november 1983 neergeschoten en gedood in een gang van de Georgetown University voor zijn felbegeerde jasje. De toenmalige tieners hingen op de campus rond, maar werden een half uur voor de moord door de security van de campus weggeleid. Volgens hun leraren waren de jongens wel een beetje ‘gek’, maar ging er helemaal geen dreiging van hen uit.

Ze werden destijds veroordeeld op basis van getuigenverklaringen en een jas die was aangetroffen in de kamer van Chestnut. Maar op de jas zaten geen bloedspatten of kogelresten. Zijn moeder kon een kassabon voorleggen en ook een winkelbediende getuigde dat de vrouw de jas had gekocht. Maar het mocht niet baten.

Advocaten die bij de zaak betrokken waren, zeiden geschokt te zijn door de hoeveelheid waardevolle informatie die voor hen en de jury destijds was achtergehouden en die hun cliënten had kunnen vrijpleiten. Minderjarige getuigen werden in groep ondervraagd om een samenhangend verhaal te krijgen. Op die manier ontstond er een verkeerde voorstelling van de feiten. Anonieme telefoontjes ter identificatie van een andere schutter werden genegeerd en niet gemeld aan de verdediging. Volgens openbaar aanklager Marilyn Mosby werd die verdachte tiener na de schietpartij gezien en droeg hij een jasje dat leek op dat van het slachtoffer. De 18-jarige dader die destijds door getuigen was gezien, werd in 2002 doodgeschoten.

Vrijdag zat Mosby samen met de drie mannen en informeerde hen dat ze zouden worden vrijgelaten.

“Ik denk niet dat we het als een overwinning kunnen beschouwen, het is een tragedie”, aldus de openbaar aanklager tijdens een persconferentie. “We moeten hiervoor onze verantwoordelijkheid nemen. We kunnen op geen enkele manier het onrecht herstellen dat deze mannen is aangedaan toen 36 jaar van hun leven werd gestolen.”

“Jullie werden gearresteerd op Thanksgiving in 1983. Nu zijn jullie eindelijk vrij om deze feestdag voor het eerst in 36 jaar met jullie familie te vieren.”

De moeder van Watkins stierf echter net voor zijn arrestatie en ook heel wat van zijn dichte familieleden zijn overleden tijdens zijn tijd in de gevangenis. Hij zal Thanksgiving doorbrengen bij verwanten.

Ook Stewart zal Thanksgiving met zijn geliefden doorbrengen. “Mijn reis is nog maar net begonnen. Ik moet nu leren leven in het hier en nu”, besloot hij geëmotioneerd.

Chestnut van zijn kant wil de tijd nemen om zich aan te passen aan zijn nieuwe, vrije leven mét zijn verloofde.

“Er zijn nog heel wat mannen die in dezelfde situatie zitten en die ik in de gevangenis heb moeten achterlaten. Ook zij hebben een stem nodig. Ik had het geluk dat iemand me heeft gehoord.”