Het verhaal van Shireen is morgenavond te zien in een documentaire op de Britse zender BBC3. Daarin reist ze terug naar het Iraakse Mosoel, naar het huis waar ze al die tijd vastzat.

Ze werd gevangengenomen toen strijders van IS een aanval uitvoerden op het dorp waar ze woonde. Daarna verkochten ze haar als seksslavin. De man die haar in huis nam – Saif – verkrachtte haar herhaaldelijk. Tot vier keer toe probeerde ze uit het leven te stappen. “Maar ze lieten het niet toe. Nochtans verkoos ik dat boven wat ze ons aandeden. Ik verloor alle hoop om te kunnen sterven. Saif maakte mensen bang en moordde ook”, vertelt ze.

Uiteindelijk slaagde ze erin om haar hel te ontvluchten tijdens de strijd om de stad te bevrijden. Saif kwam daarbij om het leven. Intussen woont ze in een vluchtelingenkamp.

In de documentaire ontmoet de vrouw ook een van de jihadstrijders die deelnamen aan de raid op haar dorp. Hij komt aan achterin een bestelwagen, met een donkere kap over zijn hoofd en zijn handen in boeien. De man – Anmar – bekent dat hij zeker 250 vrouwen en kinderen verkrachtte – sommigen amper 15 jaar oud – en 900 anderen vermoordde. Zelf had hij ook drie eigen seksslaven. Shireen kan het nauwelijks geloven als hij haar vertelt hoe hij zoiets kon doen.

“Tijdens mijn tijd bij IS heb ik ongeveer 50 meisjes van 15 of 16 jaar gehad. En een 200-tal oudere”, bekent hij. “De drang naar seks is heel sterk, niemand kan die weerstaan. Zelfs als ze me probeerden tegen te houden, weet je. Maar toen ik klaar was en ik hen zag huilen, brak mijn hart wel.”

Shireen prikt daar meteen doorheen. “Als je een goed hart had gehad, zou je die drie meisjes niet op dagelijkse basis verkracht hebben. Je genoot ervan”, voert ze aan. Waarop hij toegeeft: “Ik genoot er inderdaad van. Maar alles was toen anders. Ik stond onder grote druk. Ik móést het doen. Ook het doden. Als ik dat niet deed, zou mijn commandant me zelf ombrengen.”

De vrouw is niet onder de indruk. Emotioneel roept ze tijdens het interview uit: “Je zal boeten voor de tranen van deze meisjes. Je zal de prijs betalen voor hun dood.” Iets waar de verkrachter niet tegenin gaat: “Ik wacht mijn lot af. En mijn lot is de dood.”

Als hem gevraagd wordt naar waarom hij zich bij IS aansloot, antwoordt hij dat het voor het geld was. Hij verklapt ook de tactiek van IS om mensen de dood in te lokken. “We zetten valse checkpoints op en deden alsof we van de politie waren. Op die manier verzamelden we 30 tot 40 mensen achteraan in een vrachtwagen. Vervolgens maakten we hen allemaal af. Zelf heb ik met mijn eigen handen ongeveer 900 mensen gedood en afgeslacht.”

Shireen reist in de documentaire ook langs de markten waar vrouwen verhandeld werden. Ze vertelt dat ze met 100 per keer werden geveild en dat er nog meer dan 3.000 mensen vermist zijn. De meesten daarvan bevinden zich waarschijnlijk in Syrië. Zelf is ze nog altijd op zoek naar haar vader en haar zus. Niet weten wat er met hen gebeurde, achtervolgt haar. “Dat is erger dan de wetenschap dat ze dood zouden zijn”, vertelt ze nog.

Opmerkelijk: Shireen en de reportageploeg worden begeleid door een Iraaks commandant. Als ze in detail probeert te gaan over de horror die ze zelf meemaakte, probeert hij het interview af te breken. “Ik wil de wereld vertellen dat er gebeurde”, probeert ze nog. Maar woest duwt hij de camera weg. “Ze is een Iraakse vrouw. Elke schaamte voor haar is ook schaamte voor mij. Ik laat niet toe dat iemand haar Iraaksheid beschaamt of beledigt, net als haar waardigheid.”

Toch laat ze zich niet doen. “Ik laat me niet meer het zwijgen opleggen”, vertelt ze even later. “En ik heb nog geluk gehad. Ik werd minder verkracht dan de anderen. Maar door één iemand. Deze mannen zouden de ergste straf moeten krijgen.”

De volledige documentaire ‘Stacey Dooley: Face To Face With ISIS’ kan je morgen bekijken op BBC3.