Een bitcoinmijn is geen gat in de grond, zoals een klassieke mijn. De term verwijst naar een site waar tal van computers staan opgesteld die wiskundige berekeningen maken waarop het netwerk van de cryptomunten is gebaseerd. Deze servers verbruiken enorm veel energie. Ze staan in China vaak opgesteld in plattelandsgebieden, waar elektriciteit goedkoop is, maar vaak afkomstig van vervuilende bronnen zoals steenkool.

De energieconsumptie van de Chinese bitcoinindustrie lag vijf jaar geleden al hoger dan die van Tsjechië of Qatar, zo blijkt uit de studie in Nature. Tegen 2024 zou deze zelfs goed zijn voor een energieverbruik dat dat van Italië of Saoedi-Arabië evenaart, goed voor een twaalfde plaats wereldwijd. De uitstoot van broeikasgassen van de Chinese bitcoinindustrie zou dan uitkomen op 130,5 miljoen ton.

Dit bedreigt de klimaatdoelstellingen van het land. China wil tegen 2030 zijn piek in CO2-uitstoot bereiken en tegen 2060 ‘klimaatneutraal’ worden. Maar de bitcoinmijnen vormen hierbij een groot probleem, stelt Wang Shouyang, een van de co-auteurs van de studie.

Cruciaal wordt het inzetten op hernieuwbare energie, ook in gebieden die nu nog sterk afhankelijk zijn van goedkope steenkool. Een koolstoftaks is een andere mogelijkheid, maar gezien de enorme winsten die met de bitcoinhandel behaald kunnen worden, zal dat waarschijnlijk geen afschrikkend effect hebben voor de ‘miners’, klinkt het.