Amerikaanse soldaat (96) vindt na 76 jaar drie Italiaanse kinderen terug die hij in WOII bijna per ongeluk had doodgeschoten

Martin Adler maakte in oktober 1944 deel uit van de Amerikaanse troepen die het gebied rond Monterenzio bevrijdden, een dorp in de Apennijnen dicht bij Bologna.

Hij ging een huisje in Monterenzio binnen met een andere soldaat genaamd John Bronsky, in de veronderstelling dat het verlaten was. Toen ze een geluid hoorden, dachten ze dat het Duitse soldaten waren die zich misschien binnenin hadden verstopt. Ze maakten zich klaar om te schieten. Op dat moment kwam een ​​paniekerige moeder de kamer binnengelopen en riep: “Niet schieten ... bambini, bambini (kinderen, kinderen, red.)”. Drie kinderen (twee zussen en een broer), tussen de drie en zes jaar oud, sprongen op dat ogenblik uit een mand.

Opgelucht vroeg Adler of hij een foto mocht laten maken met de kinderen Bruno, Mafalda en Giuliana. Hun moeder stemde toe, maar op voorwaarde dat ze hen in hun beste kleren mocht kleden.

^{(Lees verder onder kaart)}

76 jaar later, en nu woonachtig in Florida, vroeg Adler aan zijn dochter Rachelle om te proberen om de broer en zussen op te sporen. Hij hoopte vurig dat ze - net als hij - nog in leven waren. Op 12 december plaatste Rachelle de originele foto en een bericht op een Facebookpagina voor veteranen uit de VS en Canada die in Italië waren gestationeerd.

Het bericht werd gezien door Matteo Incerti, een auteur en journalist uit de regio Emilia-Romagna die een boek heeft geschreven over de Tweede Wereldoorlog. Hij deelde de foto op zijn eigen Facebookpagina en lokaliseerde het gebied waar Adlers regiment van de 85th Division was gestationeerd. Hij nam contact op met een plaatselijke krant, die de foto eveneens publiceerde, en het verhaal werd ook gebracht door tv-zender TG1.

Terwijl het bericht in Italië werd gedeeld, schreef Rachelle op Facebook: “Mijn vader Martin Adler wordt in een krantenartikel in Italië vermeld. We hopen op een wonder om hem te herenigen met deze drie kinderen die hij per ongeluk had kunnen doodschieten. Godzijdank hielden hij en Bronsky het hoofd koel.”

Op 13 december ontving Incerti een bericht van de zorgverlener van een vriend van Bruno. Ze zei dat ze Bruno in een park had ontmoet en dat hij haar had verteld dat hij zichzelf had herkend op de foto in de krant en contact wilde opnemen met de journalist, maar niet wist hoe. “De zorgverlener vond me meteen op Facebook en schreef me een bericht’, vertelt Incerti aan The Guardian. Mafalda herkende zichzelf ook op de foto. De broer en zussen wonen nu in Castel San Pietro, waar ze in 1953 naartoe verhuisden.

De journalist zette daarop vrij snel een videogesprek op tussen Adler en de Italiaanse kinderen van toen - die nu tussen de 79 en 83 jaar oud zijn. Het emotionele gesprek vond afgelopen maandag plaats. Het eerste dat Adler tegen hen zei was: “Wil je wat chocolade?”

“Ze herinnerden zich dat ze in de grote mand speelden, dat er Amerikanen in huis waren en dat ze van hen snoep en chocolade kregen,” aldus Incerti.

Tijdens de pakkende reünie zei Adler dat hij graag zou willen leven tot hij 100 wordt zodat hij nog naar Italië kan komen om Bruno, Mafalda en Giuliana in levenden lijve te ontmoeten wanneer de coronapandemie voorbij is.

“Iedereen noemt het een kerstmirakel”, vertelt Incerti. “Adler zei dat dit het leukste is dat hem ooit is overkomen. Na de oorlog leed hij aan posttraumatische stressstoornis (PTSS). Hij ontving een bronzen medaille voor het redden van gewonde mensen, maar hij hij heeft ook veel mensen zien sterven.” 

Wetende dat de kinderen van toen het goed stellen, verwarmt zijn hart.