Mensen zonder papieren palmen Begijnhofkerk in: “Wat betekent een ‘humaan asielbeleid’ nog voor politici?”

“We hebben een recht op een leven als dat van anderen in onze maatschappij”, zegt Ayoub (25), die nu een vijftal jaar in Brussel leeft en op zoek is naar werk. “We vragen een zekere waardigheid. Het recht op werk, rechtvaardigheid: kleine, menselijke zaken. We vragen niet veel.” 

“Mensen zonder papieren proberen al enkele jaren om hun situatie zichtbaarder te maken”, legt Abdelhak Ziani uit. Hij is sociaal werker bij Samenlevingsopbouw, dat samenwerkt met kwetsbare groepen om hun situatie in Brussel te verbeteren. “Maar ze hebben niet het gevoel dat ze gehoord worden. Sinds het begin van de pandemie proberen we duidelijk te maken aan de overheid dat het goed zou zijn om sans-papiers in te schrijven in de rechtsstaat met het oog op groepsimmuniteit.” 

Volgens Ziani sluit de huidige staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) de deur voor mensen zonder papieren. “Dit is de actie van de laatste hoop. De mensen zonder papieren hebben heel vaak geprobeerd om de nieuwe staatssecretaris te bereiken, maar hebben niet het gevoel dat ze gehoord zijn.”

“De overheid heeft verteld dat ze ons gaan steunen en onze problematiek onder de aandacht zal brengen”, vervolgt Ayoub. “Maar het sleept alleen maar aan.” De Belgische staatsstructuur maakt de zaken niet eenvoudiger, weet ook hij. “We willen werken in sectoren waar arbeidskrachten nodig zijn. We hebben genoeg van dit leven.”

Voor Sammy, die als woordvoerder van de sans-papiers optreedt, is de reden om de Begijnhofkerk te bezetten glashelder. “We vragen een duidelijke regularisatie. Veel van de mensen zonder papieren die hier zijn, verblijven al meer dan tien jaar in België en hebben kinderen die hier geboren zijn. We horen altijd hetzelfde van de regering: een kordaat, maar humaan asiel- en migratiebeleid. Maar weet je wat dat betekent? Meer uitzettingen, meer gesloten centra. Wat betekent ‘humaan’ nog voor de politici? Vergeet niet dat de grote meerderheid van de mensen hier werkt en haar facturen en huur betaalt. Maar we wachten nog steeds op antwoord van de overheid.”

De sans-papiers strijden al verschillende jaren voor het recht op werk en vragen dat zij ingezet worden in knelpuntberoepen en andere sectoren waar het moeilijk is om jobs ingevuld te krijgen. Dat is namelijk nodig om te voldoen aan de voorwaarden van de regularisatie op grond van werk.

Waar de actie eindigt, is momenteel niet duidelijk. Mogelijk blijven de mensen zonder papieren de rest van de week nog in de kerk.