België moet Syriëstrijdster en haar kinderen terughalen, beslist kortgedingrechter

De Belgische Hafsa Sliti (23) zit sinds februari 2018 met haar twee kinderen vast in het kamp Al-Roj en wil naar België terugkeren. Het kamp waar ze verblijven is nu in handen van de Koerdische SDF, maar ligt in de zone die Turkije wil veroveren in Syrië. Sliti’s vader is een oud-gediende van Al-Qaida, die zich in december 2014 in Syrië aansloot bij IS. Dochter Hafsa volgde in januari 2015 vanuit België. Ze betuigde vorig jaar haar spijt aan een journalist en uitte haar wens om haar straf in België uit te zitten.

“De situatie in het kamp is dramatisch, zeker sinds de Turkse operatie in die regio”, pleitte haar advocaat Nicolas Cohen vorige week voor de Brusselse Kortgedingrechter. “Die heeft de bevoorradingsroutes naar het kamp afgesneden. Deze Belgische onderdanen vragen de hulp van hun overheid, die al sinds februari 2018 weet dat ze in dat kamp verblijven. Zelfs de federale procureur en het hoofd van OCAD hebben al herhaaldelijk gezegd dat het beter zou zijn al die kinderen, en zelfs de Syriëstrijders zelf, naar België te repatriëren.”

Voor de kortgedingrechter vroeg de vrouw dat de Belgische overheid reisdocumenten voor haar en haar kinderen zou afleveren en die aan een ngo zou bezorgen. Die ngo zou vervolgens naar de Koerdische bewakers van het kamp kunnen gaan en de moeder en twee kinderen tot in Belgische handen brengen, waardoor België hen zou kunnen repatriëren. De Brusselse Franstalige kortgedingrechter is nu op die eis ingegaan. De Belgische overheid krijgt 75 dagen om alles in het werk te stellen om de vrouw en haar kinderen te helpen. Op welke manier ze dat doet, laat de rechter over aan de staat. 

Hun advocaat reageert tevreden op de beslissing. “Volgens de rechtbank hebben de kinderen een subjectief recht op bescherming door de Belgische staat, hebben moeder en kinderen het recht om beschermd te worden tegen onmenselijke en vernederende behandelingen, en hebben ze recht op consulaire bescherming vanwege de Belgische staat”, zegt meester Cohen. “De rechter heeft ook vastgesteld dat de staat wel degelijk iets kan doen, aangezien ze al iets gedaan heeft: in juni heeft de Belgische overheid immers al een aantal kinderen gerepatrieerd.” Hoe de Belgische staat het zal doen is nog niet bekend. “De Belgische Staat moet wel aantonen dat ze de nodige inspanningen doet om hen te repatriëren. De beschikking is bovendien uitvoerbaar bij voorraad. Dat betekent dat de staat nog in beroep kan gaan maar dat ze intussen wel de beschikking moet uitvoeren. Ik ga ervan uit dat de overheid deze rechterlijke beschikking zal respecteren.”