Zorggezin woont samen met drie mensen met beperking: “Het is wennen, maar het maakt ons zoveel rijker”

VillaVip is een organisatie die woningen bouwt waar tien mensen met een beperking samenwonen met een zorgkoppel. Er staan al gelijkaardige ‘kangoeroewoningen’ in Bredene, Herzele, Wondelgem en Wevelgem. De woning in de Oude Oostendse Steenweg in Brugge bestaat uit tien kamers voor evenveel personen met een beperking. In de keuken en woonkamer kunnen ze samenkomen. “Enkel een deur in living scheidt ons gezin van onze eerste drie bewoners", vertelt Griet Van Coillie (45), die samen met haar man Andy Rullens (46) in het project is gestapt.

Ze woonden al in Brugge, maar verlieten hun woning voor deze VillaVip. “We droomden er al langer van om iets uit te bouwen in de zorgsector. Toen we de oproep voor dit concept zagen, hebben we ons grondig geïnformeerd en zijn we ervoor gegaan.” Ze wonen er met hun vier kinderen: twee jongens van 18, een zoon van 13 en een dochter van 7. “We zijn altijd al heel erg actief geweest in de zorgsector", zegt Griet. “Ik werkte bij Tele-Onthaal, mijn man doet zijn job nog tot februari in de pleegzorg. Daarna zullen we ons samen hier concentreren op het werk voor de bewoners, want er zullen er nog bijkomen.”

Het zorggezin staat in voor de begeleiding van de personen met een beperking. Ze regelen zelf de medewerkers die daarvoor nodig zijn. “Het unieke aan ons concept is dat we een warme thuis aanbieden aan de personen met een beperking. Momenteel wonen hier drie mensen: twee met een fysieke beperking en één iemand met een verstandelijke beperking. Binnenkort komen er nog drie mensen met een verstandelijke beperking bij.”

Ze wonen nu ongeveer twee maanden samen. En dat zijn voor Griet en Andy al intensieve maanden geweest. “Het is even wennen, want ons gezin wordt bij wijze van spreken dubbel zo groot. We leven zowat constant samen. Onze bewoners zitten bij ons aan de keukentafel, zien hoe de boterhamdozen voor de kinderen worden gevuld, maar blijven overdag ook graag in de living vertoeven, tot ‘s avonds laat. Je merkt dat ze het fijn vinden dat ze altijd dezelfde vertrouwde gezichten zien. Ze voelen zich zo erg op hun gemak.” Eén van de bewoners is Hanne, een meisje van 21 met een niet-aangeboren hersenafwijking. Ze kreeg haar aandoening na een ongeval. “Het is heel leuk om te zien hoe onze jongste zoon en dochter heel normaal omgaan met de situatie", zegt Griet. “Ik denk dat we er als mens alleen maar rijker kunnen van worden.”

Om niet helemaal alleen te staan met de zorg, krijgt het gezin ook hulp van de vzw Curando. Er komen dagelijks verpleegsters langs. “Dit is echt wel iets voor ons”, zegt Griet. “Ze zochten een gemotiveerd en vooral stressbestendig koppel (lacht). We zoeken nog naar een evenwicht, ook voor het gezin, maar dat komt helemaal goed.”