Schooldirecteur schrijft open brief: “Er is geen Sidekick Sam meer”

Schepens beseft wel dat de coronamaatregelen nodig zijn. Hij vindt echter dat er ook enkele problemen zijn. “Ondertussen zijn er digitale supersprongen gemaakt in scholen. Zowel op pedagogisch vlak als op gebied van toestellen en infrastructuur. De superleerkracht en de Sidekick Sam lopen, spurten, ja vliegen zelfs van de ene uitdaging in de andere. Omdat gemixte klasbubbels niet mogen, mag je dat letterlijk nemen, want ze moeten van het ene lokaal naar het andere.” 

Volgens de directeur is het lerarentekort steeds meer te voelen. “De superleerkrachten moeten ook nog eens hybride onderwijs geven. Je zit met leerlingen in quarantaine, wat nog eens extra werk veroorzaakt.  Er zijn geen rustmomenten meer. Zieke collega’s worden ondertussen niet vervangen en ook Sidekick Sam wordt uitgeput. Ze komen naar de directeur met de schreeuw om een oplossing, maar ook wij krijgen geen reacties van de instanties boven ons.”

“Hogescholen die leraren opleiden, worden overstelpt met vragen om derdejaars (en tweedejaars) te laten inspringen in de dagelijkse werking van de scholen. Krijgen deze toekomstige sidekicks wel het beeld van de scholen dat we hen willen geven? Creëren we niet een vicieuze cirkel, die leidt tot nog minder onderwijshelden? Ondertussen waart het coronamonster nog doorheen de scholen. En ligt de druk bij CLB’s en huisartsen zo hoog dat het opvolgen van hoogrisicocontacten niet meer gedaan geraakt door het CLB.”

“De school dient zichzelf te organiseren als contactcenter en de bepaling én opvolging van hoogrisicocontacten zelf te doen. Met alle leuke en minder leuke telefonische reacties van dien. Het secretariaat als callcenter, dit is geen corebusiness van de school meer. Minister, beleidsmakers ...”

“Als directeur is het mijn taak om te werken in het heden en te plannen in de toekomst. Uit onderzoek blijkt dat het niveau van het onderwijs in België/Vlaanderen achteruitgaat. Hoe moeten we dat op deze manier weer opkrikken? Directies en schoolteams in heel Vlaanderen ploeteren voort, omdat we groeikansen bij onze jongeren, onze toekomst, belangrijk blijven vinden. We ploeteren voort, totdat het echt niet meer gaat. En dat is misschien niet meer zo veraf ... En dan?”