Flik schrijft dagboek over 'zijn wijk'

Van een carrièreswitch gesproken. Bert Gorissen bracht na zijn studies zowat dertig jaar door in Afrika en Zuid-Amerika als dierenarts. Hij leerde er tal van andere culturen kennen. Toen hij rond zijn vijftigste (2004) samen met zijn gezin terugkeerde naar de heimat wilde hij iets met die culturen doen. Hij wilde dat sociale contact niet missen. Eerst dacht hij aan postbode, tot zijn oog viel op een advertentie: voor politieman te worden speelt leeftijd geen rol...


"Ik was meteen 'den bompa' van de opleiding, maar uiteindelijk heb ik het afgemaakt en ben ik politie-inspecteur geworden", vertelt Bert. "Dat was in het begin als patrouilleagent, maar dat was niets voor mij. Ik diende na twee jaar dan ook mijn ontslag in, maar toen kwam er die plaats als wijkagent vrij. Daar ben ik meteen opgesprongen. Dat was hetgene wat ik misschien altijd wel gemist had." Hij zou het uiteindelijk tot 2011, de dag van zijn pensioen, doen.

De Anneessenswijk in Brussel. Jongeren, vaak van allochtone afkomst, die de politie uitdagen. Criminelen, druggebruikers en andere moeilijke gevallen. Een mengeling van Afrikanen, Marokkanen, Georgiërs, Albanezen, Russen en Belgen, in café's, theehuizen, huurblokken en krotten. Negentig nationaliteiten samen in enkele straten waar naar schatting zo'n 5.000 tot 7.000 mensen samenhokten. Een precies aantal zou Bert nu nog altijd niet kunnen geven. "Vanaf dag 1 ben ik dagboeken beginnen bijhouden", vertelt Bert. "Tijdens de week verbleef ik daar in een studio. In het weekend ging ik naar huis. Het is een speciale ervaring geweest. Dubbel ook dikwijls, want enerzijds kreeg je wel respect van heel wat mensen, maar anderzijds stond werd je ook dag in dag uit voor schut gezet. Mensen oppakken of betrappen, maar nog voor je goed en wel klaar was met het papierwerk, stonden ze je op straat alweer uit te lachen."

"Ik heb nooit spijt gehad dat ik het avontuur ben aangegaan. Integendeel zelfs. Het is een enorme ervaring geweest, maar ergens zit ik toch met een bitter gevoel. De politiek in Brussel verandert niets. Veel agenten proberen er echt iets van te maken. Willen iets veranderen, maar bij andere agenten leeft toch het gevoel: ze doen maar. Ik klop mijn uren en krijg mijn centen."


Bert beseft dat hij in zijn boek soms scherp is voor andere culturen, maar hij wil in geen geval bestempeld worden als een racist. "Dat is het domste wat er bestaat. Racisme. Ik heb gewoon veel gezien. Veel mensen uit die andere culturen geraken ergens noodgedwongen in die moeilijke situaties. En eens ze dan echt de stap willen zetten om uit die cirkel te stappen, botsen ze tegen een muur. Dat is het leven in Brussel. Het is misschien cru, maar soms kan je ze dat bijna niet kwalijk nemen. Ik heb jongeren van nog geen 18 jaar oud gezien die zonder problemen 10.000 euro per maand verdienden. Ik heb echt ook mooie contacten opgebouwd. Zoals die ene Albanees waar ik uren mee kon filosoferen. Lukt het ooit om daar mooie en aangename buurten van te maken ? Ik denk het wel... Maar betrek de mensen daar dan. Ze kunnen het zelf, maar ze moeten kansen krijgen."


De boekvoorstelling 'Dagboek van een Flik' vindt plaats op vrijdag 2 februari om 20.15 uur in de winterkapel in de Gasthuisstraat 42 in Brecht. Het boek kost 21,5 euro.