Camiel zat een half jaar geleden te bladeren in een tijdschrift van National Geographic. “Plots las ik er iets over een fotowedstrijd, maar het was helaas een ouder boekje. Maar op de website zag ik dat er ook dit jaar een wedstrijd was en samen met mijn ouders schreef ik me in. Ik koos voor een foto van dauwdruppels op een bank en de foto van de hardwerkende bij op een bloem.” Daphne Verhoeven en Anne Van Schoors lachen. “We wisten eigenlijk zelf niet meer dat we samen met Camiel foto’s hadden ingezonden tot we plots die herinneringsmail kregen en hoorden dat Camiel uit 13.000 inzendingen het tot de finale had geschopt.”

En die finale wist Camiel ook nog eens te winnen. Hij kreeg bijna een vijfde van de stemmen achter zich. “Ik had het eigenlijk nooit verwacht, maar ben enorm trots”, vertelt Camiel. “Het is een foto die ik met mijn gsm heb gemaakt en daarna wel een beetje bewerkt heb.” Het stimuleert Camiel wel om te blijven fotograferen, iets waarmee hij zo’n twee jaar geleden begonnen is. “Het is begonnen op een wandeling tijdens een vakantie in de Alpen”, zegt het jonge natuurtalent fotografie. “Ik mocht de camera van mijn ouders gebruiken en heb toen al heel veel beelden gemaakt. Op mijn vorige school de Mostheuvel kreeg ik ook dikwijls mijn rustmomenten en kon ik mooie beelden maken in het bos ernaast. Maar ook op mijn huidige school Nautica in Merksplas doe ik dat.” En fotograferen doet hij nog altijd. “We gaan heel veel wandelen en dan moeten we dikwijls wel wachten ja", lachen zijn ouders. “Maar het is ook mooi om te zien. Zeker als er dieren zijn. Die lijken altijd naar hem te komen.”

Zo’n 10.000 foto’s heeft hij ondertussen op zijn computer staan. Bijna uitsluitend natuurbeelden. Dieren, grassprietjes, planten, dauwdruppels, ijs- en sneeuwbeelden. Alles en meestal in detail. “Door mijn autisme heb ik een heel sterk oog voor detail”, zegt Camiel. “Dat is soms een voordeel, maar het kan ook een nadeel zijn hoor. Bijvoorbeeld in een stad is het veel te druk voor mij. Maar voor natuurfoto’s is het wel een voordeel. Het is zo leuk om te doen. Detailbeelden maken een foto bijzonder. En alles is zo anders. Bomen, struiken, grassprietjes, dieren… Je vindt er geen twee dezelfde.” Ook de ouders zijn trots. “Als ouders ben je sowieso trots en vind je de foto’s mooi, maar deze wedstrijd toont aan dat er nog mensen zijn die dat vinden”, lachen ze. “Eén van zijn foto’s is ook gekozen voor de kalender van de Vlaamse Autisten Vereniging. Ook daar zijn we best trots op.”

En nu Camiel? “Nu ga ik vooral sparen voor een eigen camera. En later zou ik héél graag toch iets met fotografie gaan doen.”