“De wetenschap heeft vandaag gewonnen”. Kris Permentier is duidelijk geëmotioneerd als we hem na de vrijspraak aanspreken. Tien jaar lang werd de spoedarts uit Brakel verdacht van de moord op zijn vrouw Kristel Zimmermann. Zij kwam in oktober 2009 in het ziekenhuis terecht nadat ze thuis onwel was geworden en in een coma belandde. In haar bloedstalen vonden de artsen morfine. 

Tijdens het proces sprak de openbare aanklager van “de bijna perfect uitgevoerde gifmoord”, al was de verdediging niet overtuigd van het bewijs. “De morfine werd per ongeluk toegediend door de mugartsen die haar probeerden te reanimeren”, liet de advocaat van Permentier verstaan. “Ze geven zelf toe dat ze de inventaris van de geneesmiddelen niet goed bijhouden. Ook was er minstens een ampul morfine verdwenen na de reanimatie.” 

Het Openbaar Ministerie vorderde een bevestiging van de straf in eerste aanleg. Permentier riskeerde zo 24 jaar cel. De spoedarts kon immers niet alleen gemakkelijk aan morfine geraken. Hij had volgens het Openbaar Ministerie ook een motief. “Er waren aanwijzingen dat de twee uit elkaar zouden gaan”, zei de procureur. “Bij een scheiding had Permentier financieel veel te verliezen, terwijl hij bij haar overlijden een levensverzekering zou innen. Permentier was geobsedeerd door het geld. Hij schuift vandaag de schuld af op zijn collega’s door te zeggen dat er medische fouten gebeurden.” 

Deze piste klonk voor de rechters niet overtuigend genoeg. Volgens hen klopte de tijdslijn niet. Zimmerman was nog helder toen ze in het ziekenhuis aankwam. “Morfine begint al na twintig minuten in te werken”, zei de rechter. “Mocht Permentier de stof toegediend hebben voor de spoeddiensten bij hem thuis aankwamen, dan zou de vrouw niet meer bij bewust zijn geweest. Verder kon hij ook in het ziekenhuis zelf de daden niet gesteld hebben. Permentier moest eerst de kinderen wegbrengen en kwam pas later aan.”

Niet enkel Permentier zelf, maar ook zijn schoonfamilie geloofde altijd in zijn onschuld. “Het was alleen lastig om justitie daarvan te overtuigen”, zegt de spoedarts. “Mijn leven lag in handen van drie rechters. Tien jaar lang heeft alles on hold gestaan. Nu is dat eindelijk rechtgezet. Ik heb sinds deze zomer opnieuw werk als spoedarts in het Sint-Jansziekenhuis in Brussel. Gisteren heb ik tot middernacht gewerkt en straks begint mijn volgende shift.”

Na de uitspraak barstte in de zaal een applaus uit. Permentier vloog in de armen van zijn dochter. De tranen rolden over hun wangen. De uitspraak maakte veel los bij de familie. “We weten nog steeds niet wat er met Kristel gebeurd is", zegt Permentier. “Ik betreur dan ook dat er maar één morfinewaarde gekend was. Ik heb gevraagd om extra onderzoeken, maar het was te laat. Hierdoor moest ik zelf mijn onschuld aantonen. Er zijn duidelijk fouten gebeurd in dit dossier.”