“Je moet een kaduke kapitein zijn om haar schip te doen stranden”: zo verliep het intense eerbetoon aan Reinhilde Decleir in De Roma

Zelfs een Wembley Stadium was te klein geweest om alle fans, vrienden en mensen die Reinhilde Decleir in haar 73-jarige bestaan raakte mee te vullen. Maar voor haar herdenking - nee, viering - was geen concertzaal gepaster dan De Roma, waar de actrice kind aan huis was. Haar laatste voorstelling ‘De Hoop’, een corona-oeuvre, was hier in december nog te bewonderen. Soms achter de schermen, soms ervoor: zelfs post mortem doet Decleir de grondvesten van haar geliefde De Roma daveren.

De teugels van haar nog geliefdere Tutti Fratelli geeft ze door aan acteur Nico Sturm, die gehuld in een sober zwart pak de show achter de coulissen meevolgt: “Ze heeft alle lijnen voor mij en het gezelschap al voor de komende jaren uitgestippeld. Het is mijn taak om nu verder te zetten wat ze al die jaren zo mooi opbouwde. Je moet haast een kaduke kapitein zijn om dit schip te doen stranden. Mensen willen vanavond samen zijn om Reinhilde te vieren. Want samen zijn is een troost, en dat wist ze als geen ander.”

^{(Lees verder onder de foto)}

Sssht. The show must go on. Op het scherm leiden extracten van haar televisiecarrière de viering in. We zien haar ook op haar kwetsbaarst, eerlijkst en extravagants. We zien haar vloeken. Maar vooral: haar liefde voor theater én de mens spat van dat scherm. Stilte in de zaal wanneer we haar stem een gedicht van Herman Teirlinck horen voorlezen: “Ik schrijf omdat ik mens ben...”. En vanavond, lieve Reinhilde, viert De Roma dat jij mens was.

Tom Van Dyck vervolgt met de bewering dat “de echte moederdag vandaag is, en niet gisteren.” En dat Reinhilde voor velen een moeder was, beamen ook de Fratelli die vooraan in de zaal plaatsnamen. Bernard Tatsing zakte er zelfs van Charleroi naar Borgerhout voor af: “Ik weet nog dat ik hier met haar op het podium stond. Ik zag haar voor het laatst in november 2019, vlak voordat ik naar Charleroi verhuisde. Als ik had geweten dat het de laatste keer zou zijn... Ze was als een moeder voor mij en velen anderen. Vanavond herdenk ik de vrouw die me omarmd heeft, en me veel meer leerde dan enkel theater.”

^{(Lees verder onder de foto)}

Terug naar het podium. Daar zingt het Fratelli-koor ‘Diep in Mijn Hart’. Jan Desmet, Bernard Van Lent, Stefan Wellens, Walter Poppeliers, Vera Coomans, Emmy Leemans, Lucas Van den Eynde, Els Dottermans en Tiny Bertels zingen met de breedste glimlach die je voor mogelijk houdt. Fratelli Cathy brengt een versie van Harry Potter die met grote hilariteit door de zaal ontvangen wordt. Ruben Block brengt met ‘Ontmoeting met een mens’ een eerbetoon aan zowel Reinhilde als Wannes Van de Velde. 

Luid applaus voor Gregory Frateur met zijn indrukwekkende versie van ‘Feeling Good’ en idem dito voor Esmee Bos en Bart Voet met ‘Wenslied’ en Steve Dujardin’s ‘The Cold Song’. Reinhildes student van Studio Herman Teirlinck Stijn Cole vertelt hoe ze hem deed doorzetten toen hij zijn kansen in de wereld nihil achtte. Weer gelach wanneer Bert Haelvoet een ludieke interventie opvoert. Een welkome mix van emoties en humor. Zoals Reinhilde het gewild had.

^{(Lees verder onder de foto)}

Wat anno 2022 een vanzelfsprekendheid is, schittert deze avond in afwezigheid: geen enkel opgelicht telefoonscherm, geen ringtone of camera-flash verstoort de sereniteit van de avond. Mensen luisteren. Mensen herdenken. Mensen genieten. In een beeldfragment van een ver vervlogen radioshow van boezemvriend Vic Mees ontdekken we tot slot dat Reinhilde graag met vrienden van een glas wijn genoot in de Theaterbuurt: “Maar hey, zorgt er nekeer voor da ze wa meer cafés in de buurt van de Boerla openen, jongen.”

LEES OOK:

Deze Borgerhoutenaar redde op eigen houtje al 2.000 mensen uit Oekraïne. Desnoods regelt hij zelfs privéjet

Politieke discussie beslecht: groenzone voor Xaveriuscollege heet voortaan ‘Ignatiusplantsoen’

‘Fietsstraat’ Turnhoutsebaan tegen begin van zomer een feit: werken beginnen volgende maand al