'Drie identieke vreemden': het ongelofelijke verhaal van een drieling die elkaar pas 19 jaar na hun geboorte voor het eerst ziet

In de documentaire ‘Three Identical Strangers’ die nu op het Sundance Festival draait, wordt getoond hoe de drie jongemannen elkaar op 19-jarige leeftijd pas voor het eerst ontmoeten nadat Bobby op zijn eerste dag aan de universiteit constant wordt aangezien voor ene ‘Eddy’, van wie hij nog nooit gehoord heeft.

De jongen wordt buitengewoon vriendelijk onthaald door zijn medestudenten, die blij zijn dat hij ‘tóch’ teruggekomen is. Iedereen begroet hem, meisjes kussen hem enthousiast op de mond. “Eddy is terug!”, jubelt iedereen. Maar het was niet Eddy, die daar zo enthousiast als een verloren vriend werd binnengehaald – het was Bobby. Al snel krijgt iemand in de gaten dat er iets niet klopt en hij vraagt Bobby of hij toevallig geadopteerd is. Dat blijkt zo te zijn. “En is je geboortedag 12 juli 1961?” Dat was inderdaad Bobby’s verjaardag – en hij begreep meteen dat hij een verloren tweelingbroer had.

Eddy Galland en Bobby Shafran blijken allebei door het adoptiebureau Louise Wise in New York te zijn afgestaan. Negentien jaar later ontmoeten ze elkaar voor het eerst en de overeenkomsten zijn onmiskenbaar: beide jongens zijn breed gebouwd, hebben een grote tandpastaglimlach, lachende ogen, donkere krullen en grote handen. Het ongebruikelijke, maar hartverwarmende verhaal haalde alle kranten.

De vrienden van David Kellman lazen die kranten en vonden dat de geportretteerde jongens wel verdacht veel weghadden van hun vriend David, die ze direct op de hoogte brachten van zijn vermeende dubbelgangers. Al gauw bleek dat ook David via hetzelfde bureau ter adoptie was afgestaan. Geen enkele van de adoptieouders was ervan op de hoogte dat ‘hun’ baby nog twee broertjes had. Ze wisten ook niet dat hun zoontjes jarenlang onder het mom van een ‘studie naar de ontwikkeling van geadopteerde kinderen’ gevolgd werden voor een ándere geheime studie die peilde naar het welzijn van de kinderen, die alle drie bewust in een andere omgeving geplaatst werden.

De geheime studie onder leiding van de inmiddels overleden onderzoeker Peter Neubauer had als doel eindelijk uit te klaren hoeveel invloed erfelijkheid heeft op iemand en wat precies de invloed is van de omgeving waarin iemand opgroeit en leeft. De wetenschappers achter de geheime studie wilden voor eens en voor altijd bepalen wat sterker is: ‘nature or nurture’ – erfelijkheid of opvoeding. Een identieke drieling in verschillende omstandigheden laten opgroeien, was een ideale onderzoeksopstelling. Zonder verder stil te staan bij de ingrijpende psychologische gevolgen van die beslissing werd daad bij woord gevoegd en kwamen de broertjes alle drie in verschillende – weliswaar Joodse – gezinnen in New York terecht. Zoals Bobby het in de documentaire boud stelt. “Dit is zo ongeveer hetzelfde als wat de nazi’s deden.”

Voor zijn dood verdedigde onderzoeker Neubauer zijn onderzoek nog. “Toen we over het beleid van het Louise Wise adoptiebureau hoorden (dat meerlingen uit elkaar worden gehaald, IB), besloten we dat dit een buitengewone kans voor onderzoek was”, liet hij door Newsday optekenen. Broer David verafschuwt de uitleg van de overleden onderzoeker en zijn nog levende assistent, die zich ervan af maakt door te zeggen dat het “andere tijden” waren. “Wij werden beschreven als ‘deelnemers’”, schrijft David in een stuk voor de The Times of Israel. “Maar we waren geen deelnemers. We waren slachtoffers.”

(lees verder onder video)

Slachtoffers, want wat zo mooi begon als een sprookje – na hun reünie gingen de broers al snel samenwonen om de verloren tijd in te halen, studeerden ze alle drie af in internationale marketing en ontdekten ze intussen dat ze dezelfde smaak hadden in vrouwen, sigaretten en tal van andere zaken – bleek er geen ‘lang en gelukkig leven’ in te zitten voor de broers.

Zo bleek dat ondanks hun vele overeenkomsten in maniertjes en hobby’s – alle drie de jongens worstelden al toen ze elkaar leerden kennen - ze onderling ook grote verschillen hadden. Zo faalde hun restaurant ‘Triplets’ in New York, niet in de laatste plaats door zakelijke meningsverschillen. Ook brak de constante media-aandacht – de knappe drieling kreeg cameo’s in verschillende Amerikaanse shows – de jongemannen al snel zuur op. De trauma’s van het gescheiden verleden lieten zich niet smoren door alle positieve aandacht.

(lees verder onder de foto)

Hun gescheiden jeugd en het ontbreken van een gezamenlijk verleden bleef doorzeuren in de hoofden van de broers. Geen van hen had (toegang tot) informatie over hun biologische ouders of andere familieleden – iets dat fataal zou blijken te zijn voor de mentale gezondheid van een van de broers. Wat begon als een hartverwarmend sprookje van hervonden familie, mondt uiteindelijk uit in een dramatisch verhaal over de ethische grenzen van de wetenschap en de menselijke tol wanneer die grenzen overschreden worden: de psychologische schade die de broers door het experiment hebben opgelopen valt niet ongedaan te maken en de pijn van hun verlies blijft. “Twintig jaar van ons leven is ons afgenomen”, schrijft David in 1997. “Hoe kan je zoiets doen met kleine kinderen”, vraagt zijn broer Bobby zich af. “Hoe kan je onschuldige baby’s na hun geboorte uit elkaar halen?”

De onderzoeksresultaten van Neubauers geheime studie zijn nooit gepubliceerd, noch is bekend wie er nog meer in het programma waren opgenomen. Het kan dus dat er nog steeds mensen rondlopen die zich niet bewust zijn van het bestaan van een tweelingbroer- of zus.

'Three Identical Strangers' is te zien op het Sundance Film Festival.