Woordvoerster van slachtoffers Liesbet Stevens: “We wilden jacht naar hun identiteit in zaak Bart De Pauw vermijden”

“Normaal was de identiteit van de slachtoffers volgende week bekend geraakt bij de eerste zitting van de rechtszaak, maar deze ochtend is er een artikel in de krant verschenen waarin ook al informatie gegeven werd over de slachtoffers. We wouden vermijden dat er een wilde zoektocht zou ontstaan naar wie nu precies de slachtoffers zouden zijn, dus daarom hebben de vrouwen besloten om vandaag zelf naar buiten te komen met hun namen”, vertelt Liesbet Stevens. 

“Het is sowieso moeilijk om lang te zwijgen. Mensen willen hun verhaal kwijt. Ze vinden het belangrijk dat het in de rechtbank kan gebeuren, daarom hebben ze zich altijd zoveel mogelijk proberen te onthouden van commentaar in de media. Ze wisten dat hun namen sowieso volgende week bekend zouden raken. Ze waren daar ook klaar voor”, aldus Stevens. 

“Ze zijn klaar voor het proces en willen dit in alle sereniteit voeren. Dat is de reden waarom ze niet verder willen communiceren”. Stevens verduidelijkt dat de meeste vrouwen “een soort van afhankelijkheidsrelatie” hebben gehad met Bart De Pauw. “Het zijn niet allemaal bekende namen. Het is een diverse groep met verschillende leeftijden. Sommigen zijn bekend, anderen niet. Ze hebben allemaal in de loop van hun professionele carrière te maken gehad met meneer De Pauw. Hij was hun regisseur of werkgever, omdat ze bijvoorbeeld een stage liepen. In die zin is dat iets wat hen allemaal verbindt.”

De negen vrouwen betreuren dat de zaak voor de rechter moet komen. “Ze hebben zelf nooit de stap naar het gerecht gezet. Het parket van Mechelen is zelf een gerechtelijk onderzoek opgestart naar aanleiding van het schandaal nadat De Pauw zelf een filmpje heeft verspreid. De vrouwen wouden vooral dat het gedrag stopte en dat hij zou inzien dat het problematisch was en dat hij zich daarvoor zou verontschuldigen. Eenmaal het gerecht met een zaak begint kan niemand dat nog doen stoppen.”

“Net zoals de meeste slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag op het werk hebben ook deze slachtoffers geprobeerd om duidelijk te maken dat het niet gewenst was. Dat heeft het gedrag niet gestopt helaas”, zegt Stevens nog. “Sommige mensen hebben ook contact opgenomen met de vertrouwenspersoon met de bedoeling om het gedrag te stoppen.”

De slachtoffers willen vooral maatschappelijke erkenning, dat wat hen aangedaan is ernstig is en dat het niet had mogen gebeuren, zo gaat Stevens verder. “Dat het niet thuishoort op de werkvloer. Dat is nu de essentie. Ze willen dat het niet meer zal gebeuren in de toekomst en willen ook een hart onder de riem steken van andere slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag op het werk die misschien ook aan het worstelen zijn.”

“De reden waarom het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen zich burgerlijke partij heeft gesteld, is omdat we weten dat grensoverschrijdend gedrag op het werk vaak voorkomt en een serieuze impact heeft op slachtoffers. Slachtoffers van stalking kunnen een jaar na de feiten nog slaapproblemen ondervinden, zich onveilig voelen en angstgevoelens hebben. We moeten het bestrijden. Het is maatschappelijk zeer belangrijk dat dit duidelijk wordt gemaakt.”

De slachtoffers zullen niet aanwezig zijn op de inleidende zitting. “Het is een kwestie van zaken te regelen onder de advocaten. Ze gaan afspreken wanneer de volgende stappen genomen worden”, klinkt het tot slot.