“Wie weet op welke plekken we al hadden kunnen spelen, als deze sh*t niet gebeurd zou zijn?”: jonge artiesten moedeloos na nieuwe sluiting cultuursector

Ook voor de Meltheads, een garagerockband uit Antwerpen, zijn het moeilijke tijden. Het viertal kreeg recent te horen dat ze geselecteerd zijn voor de preselecties van Humo’s Rockrally, maar kregen niet lang daarna het nieuws dat de eerste ronde verplaatst zal worden door de nieuwe coronamaatregelen. “Gelukkig heeft de organisatie van Humo’s Rockrally wel meteen een andere datum naar voor geschoven, maar deze is ook onder voorbehoud”, zegt gitarist Yunas de Proost (20). “Dat zoveel optredens nu verplaatst worden is frustrerend”, zegt Tim Pensaert (22), de bassist van de groep. “Heel het proces dat we doormaken als band wordt door de coronamaatregelen enorm vertraagd. Dat is vervelend, want je werkt hard toe naar een doel om dan in een zwart gat te vallen. Je hebt totaal geen zekerheid en krijgt het gevoel dat je kansen worden ontnomen”.

De jonge band zag veel caféconcerten in het water vallen, maar de gecancelde voorprogramma’s die ze mochten spelen voor bekende Belgische rockbands, doen het meeste pijn. “Door voorprogramma’s leren mensen onze muziek kennen, het zijn kansen om onszelf te laten zien aan een groot publiek en dat is nu allemaal afgezegd”, zegt Pensaert. “De kleinere optredens in cafés die niet doorgaan, zijn vooral erg jammer. Met een bevriende band (the Yummy Mouths) hadden we een klein tourtje op de planning staan. Ik word er intussen echt boos van. Wie weet op welke plekken we al hadden kunnen spelen, als deze sh*t niet gebeurd zou zijn,” zegt de Proost. “Toch is er ook een positieve kant aan dit verhaal”, voegt Pensaert er nog aan toe. “Nu hebben we wel tijd om creatief bezig te zijn en te werken aan nieuwe nummers”.

Bij Zino Beuckeleers (24) overheerst ook het gevoel van frustratie. Voor de start van de coronacrisis was hij social media marketeer en fotograaf bij een groot productiehuis. In bijberoep verzorgde hij de sociale media van verschillende BV’s die hij dan volgde tijdens hun tours om hen te fotograferen en aftermovies te maken. Door de financiële problemen die de coronacrisis met zich meebracht, werd Beuckeleers ontslagen bij het productiehuis en besloot hij zich volop te focussen op zijn eigen zaak. Zijn expertise bestond toen vooral uit het fotograferen van concerten en musicals en het maken van aftermovies. Al de ervaring die hij had opgebouwd, kon hij plots niet meer inzetten.
“Dat is een heel vervelend gevoel. Je hebt een band opgebouwd met die artiesten, maar doordat een optreden in het Sportpaleis of een tour wordt uitgesteld, is er ook gewoon geen budget meer voor mij. Het combineren van muziek en fotografie is een passie, door de situatie heb ik me moeten omscholen en nu werk ik vooral als fotograaf voor bedrijven. Ik heb het gevoel dat ik kansen heb gemist”. Beuckeleers benadrukt dat hij geen wrok koestert voor andere sectoren, maar ergert zich toch aan de willekeur waarmee de culturele sector telkens wordt geviseerd. “De cultuursector wordt bestempeld als zondebok, maar er is nooit effectief bewezen dat onze sector voor de meeste besmettingen zorgt. Het is een heel gecontroleerde omgeving met CO2-meters en plexiglazen. Nu verlies je juist controle, omdat mensen nu zullen samenkomen op plekken waar veel minder controle is.”

Ook Lorenzo Kobina, jazz-student aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen en pianist bij de band TheColorGrey, ziet de toekomst somber in. “Door de maatregelen zijn er veel minder optredens en als er dan optredens zijn is de capaciteit in de zaal veel kleiner. Hierdoor zijn er veel minder inkomsten, terwijl ik leef van die maandelijkse optredens”, zegt hij. “Het is een directe aanval op ons. In het begin was er een compensatie van de overheid, maar die is er nu zelfs niet meer.”
“Al twee jaar lang worden optredens omwille van de maatregelen verschoven. Je hebt niets meer om naar uit te kijken in deze tijd. Ik ken zelfs veel professionele muzikanten die een nieuwe job hebben moeten zoeken, omdat ze niet meer konden leven van hun passie. Voorlopig red ik me nog, maar ik weet niet of dit in de toekomst zo zal blijven”, zegt hij.
Volgens Kobina werkt de situatie ook voor veel studenten muziek enorm demotiverend. Heeft het nog wel zin om muziek te studeren als er nadien toch geen perspectief is op een job waar je effectief van kan leven?”

Vladimir Dimitrov (21) is student aan PXL-Music in Hasselt en is gitarist bij de bands BEKZSYNSKI en Sevens. Voor hem was het vandaag de eerste keer dat hij naar een protest ging. “Het is dan ook echt nodig”, zegt hij. “Heel mijn school was aanwezig. Het is zo belangrijk voor onze toekomst, we studeren muziek maar hebben totaal geen perspectief. Wat zal er gebeuren met ons als we afstuderen?” vraagt hij zichzelf luidop af.
Niet enkel de toekomst van Dimitrov wordt beïnvloed door de maatregelen, zo speelde hij tot voor de coronacrisis bijna wekelijks voor publiek maar is dit in de huidige situatie niet meer mogelijk. “Het is alsof je aan het zwemmen bent, maar nooit de overkant kunt bereiken”, zegt hij daarover. “Onze sector is heel veilig, zo worden er plekjes tussen gelaten bij concerten, draag je een mondmasker, moet je een coronatest doen, is er ventilatie,... Dit is niet het geval voor andere sectoren en toch moet de cultuursector sluiten. Dat is onbegrijpelijk.”

 LEES OOK. (+) Sluiting culturele wereld zindert ook in de Wetstraat na: “Advies experten was een vergiftigd kerstgeschenk”