De dokter werd de voorbije twee dagen door de onderzoeksrechter ondervraagd. Hij is onder elektronisch toezicht geplaatst.

De directie van het ziekenhuis had het contract van de arts in september 2018 beëindigd omdat hij de interne procedures rond het levenseinde niet nakwam. "We hebben toen de nodige maatregelen getroffen en het dossier overgemaakt aan het parket. We laten het gerecht nu zijn werk doen", zegt de algemeen directeur van het ziekenhuis. De arts verschijnt woensdag voor de raadkamer.

Morfine in combinatie met andere stoffen
De dokter zou patiënten een spuit morfine toegebracht hebben die vermengd was met andere stoffen. “Er zijn geen bewijzen dat de dood van de patiënten verband houdt met de behandeling door onze cliënt of met een van zijn voorschriften”, reageerden zijn advocaten in september. “De medicijnen die hij heeft gegeven hebben niet tot hun dood geleid. We hebben hier te maken met palliatieve sedatie. De arts heeft hun dood niet versneld. Hij schreef enkel medicatie voor die de pijn van de patiënten moest verlichten.” Naast morfine zou er sprake zijn van een medicijn dat voorkomt dat de longen te veel slijm produceren.

Verschil met euthanasie
Palliatieve sedatie is het kunstmatig in coma brengen van een terminaal zieke patiënt. Het gaat daarbij om het verminderen van het lijden aan het einde van het leven door middel van pijnbestrijding, maar het is geen actieve levensbeëindiging. Daar schuilt het verschil met de wettelijk omkaderde euthanasie, waar het leven wel actief wordt beëindigd op vraag van de patiënt en met inspraak van minstens twee artsen. Het onderzoek zal dus nu moeten uitmaken of de arts enkel de pijn wilde verlichten.

De aangeklaagde arts is volgens zijn advocaten “zwaar aangeslagen” door de aanklacht. “Hij voelt zich zeer slecht door wat er gebeurd is. Hij heeft brieven van nabestaanden ontvangen waarin hij wordt bedankt voor zijn menselijke behandeling”, aldus de advocaten nog. Veel collega’s van de arts zijn verbaasd door de onthullingen, schreef La Meuse. “Hij is een arts die dicht bij zijn patiënten staat. We hebben nooit weet gehad van terechtwijzingen.”

“Geen wettelijk kader”
De krant contacteerde toen ook professor Wim Distelmans, covoorzitter van de federale commissie voor euthanasie. Hij benadrukt dat palliatieve sedatie minstens vier keer meer voorkomt dan euthanasie. Problematisch stelt hij, omdat er geen wettelijk kader is en geen registratie. “Wat te vaak gebeurt, is dat artsen de doses van de verdovende middelen via de baxter drastisch verhogen om het levenseinde te bespoedigen. Dat is hypocriet, want tegen de familie zeggen ze: ‘We houden hem alleen maar in slaap.’ Eigenlijk doet zo’n arts aan levensbeëindiging. Je kunt het zelfs geen euthanasie noemen, want de patiënt heeft er niet om gevraagd”, zei Distelmans daarover eerder in het weekblad Humo.

Ook het kabinet van minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld) reageerde bij de Waalse krant op de zaak. Volgens de bevoegde minister is het creëren van een wettelijk kader voor palliatieve sedatie een ethisch debat dat in het parlement moet worden gevoerd. “Het moet tegelijkertijd gebeuren met de evaluatie van de euthanasiewet. Een arts die met de beste bedoelingen voor zijn patiënt wil zorgen, maar die opzettelijk het leven verkort door palliatieve sedatie pleegt een misdrijf”, klinkt het nog.

De vraag om een betere controle op palliatieve sedatie bestaat al langer. De Block pleitte reeds in 2017 voor een wettelijk kader voor de aangifte en de controle daarop.