Vrouw Wouter Beke vertelt hoe ze ontslag zelf meemaakte: “Toen hij belde, ben ik in de auto gesprongen en voor het eerst alleen naar Brussel gereden”

Het gezin wist al een tijdje dat het ontslag er zat aan te komen. “Ik heb hem enkele weken geleden gezegd: ‘je zegt het mij wanneer het gebeurt, en dan zorg ik dat ik daar sta’”, vertelt Desmyter. “Het hing deze week in de lucht. Ik ben speciaal de hele week met de auto gaan werken, met de oranje trui met het opschrift ‘Nothing to prove’ (die de kinderen Warre (17) en Mine (15) voor hun vader kochten, red.) op de achterbank. Toen Wouter donderdag belde, ben ik in de auto gesprongen en voor het eerst alleen naar Brussel gereden, in volle spits met een gps die helemaal tilt sloeg. Maar ik ben er geraakt.”

Even daarvoor had ze Warre en Minne - die op internaat zitten - op de hoogte gebracht, zodat ze het ontslag niet uit de media zouden moeten vernemen. “Ondertussen hebben Mine en Warre elk wel tien berichtjes naar Wouter gestuurd, om te vragen hoe het met hem ging. Ze zijn heel bezorgd”, aldus Desmyter.

Het was voor de echtgenote van Beke heel belangrijk dat ze er bij zou zijn op de persconferentie rond het ontslag. “We wilden dit doen als gezin. Ik ben niet alleen met Wouter getrouwd, ik ben dat ook met de politiek. Ook zijn ontslag moesten we dus samen doen. Trouwens, Wouter is ook zo: hij wil het liefst alles samen doen. Als voorzitter stond hij ook nooit alleen op het podium, hij wilde burgemeesters en partijleden aan zijn zijde.”

Opvallend: ook dochter Nette (10) was erbij. “Voor Nette was het donderdagavond een overrompeling. Ze is nog heel jong, he. Onderweg naar Brussel heb ik haar uitgelegd wat er aan de hand was. Maar ze snapte het niet. Ze zit zelf in de kindergemeenteraad en dan ben ik vanuit die leefwereld vertrokken. Och, het is moeilijk voor haar. Vrijdag had ze schrik om naar school te gaan. Ik heb haar meteen gezegd dat wij echt niet beschaamd moeten zijn voor haar vader. Wij staan recht in onze schoenen en gaan allemaal gewoon naar school en naar ons werk.”

LEES OOK:

RECONSTRUCTIE. Zo verliep de laatste dag van Wouter Beke als minister: een traan, een gemiste telefoon naar Jambon en twee staande ovaties (+)