Van Grieken na ophef over tweets over “omvolking”

Van Grieken spreekt in meerdere tweets over “omvolken”, een term die gerelateerd wordt aan het naziverleden. “De verontwaardiging moet niet gaan over de term, maar wel over de cijfers”, reageert Van Grieken aan HLN LIVE. “Ik heb ook gevraagd aan verschillende journalisten welke term zij zouden gebruiken als de autochtone bevolking in de loop der tijd vervangen wordt door een nieuwe Vlaming. Geef me een andere term en ik zal die hanteren, maar de term ‘omvolking’ beschrijft redelijk goed het fenomeen. Gemeentes zoals Borgerhout of Molenbeek - eigenlijk een Vlaamse en Brusselse gemeente- zijn op vijftig jaar tijd helemaal omvolkt.”

“Ik wist niet dat die term werd gebruikt in een donker verleden”, gaat Van Grieken verder. “Ik betreur dat, maar het fenomeen benoemen zal ik altijd blijven doen.” Volgens Van Grieken is multiculturaliteit “niet iets van alle tijden”. “Ik kan heel oubollig zijn. In Frankrijk hebben ze een Franse cultuur, in Vlaanderen een Vlaamse cultuur en in Engeland een Engelse cultuur. Dat is niet zo heel gek. We begrijpen goed dat er een Congolese cultuur is in Congo, maar dat ik ervoor pleit dat er een Vlaamse cultuur moet zijn in Vlaanderen is blijkbaar revolutionair. Dat begrijp ik niet.”

Van Grieken kreeg onlangs een zoontje samen met zijn vrouw die van Nederlandse afkomst is. “Ik betreur dat het emotioneel wordt benaderd. Iedereen heeft wel een positief verhaal over een individu. Het gaat hier om grote groepen mensen. Het individu kan integreren, maar het is moeilijk om grote groepen op korte termijn te integreren.” Van Grieken gebruikt naar eigen zeggen altijd de metafoor van het klontje suiker en de tas thee. “Een klontje suiker in een tas thee maakt het zoeter en aangenamer, maar als u er twintig in doet dan lost het niet meer op. We zijn een verzadigingspunt aan het bereiken.”

“Als u naar de rand rond Brussel kijkt, dan zien we dat Nederlandstalige scholen onder druk komen te staan omdat er een instroom is vanuit Brussel van Franstaligen. Dat zijn niet Jean en Jean-Pierre die naar de Nederlandstalige scholen gaan, maar wel vaak kinderen van niet-Europese vreemdelingen. Laten we een kat een kat noemen. U mag op me schieten dat ik misschien een stoute term heb gebruikt, maar het probleem blijft natuurlijk wel.”