Elizabeth Krahulecz raakte zwaargewond bij de bomaanslag in Brussels Airport. Ze zou die dag vertrekken op zakenreis en wilde nog snel een koffie halen in de Starbucks in de vertrekhal. “Plots voelde ik hitte over heel mijn lichaam en ik sloeg tegen de grond. Een stuk van de bom had me geraakt. Mijn bekken was verbrijzeld.”

Ze ondervindt vijf jaar later nog steeds gevolgen van haar verwondingen: ze kan niet lang stappen en heeft pijn in haar knie en bekken. Al dertig keer werd ze naar de controlearts van de verzekeringen gestuurd. “Elke keer moet je je uitkleden en rondwandelen zodat ze kunnen controleren hoe goed je kunt wandelen. Ze drukken ook op de plek waar de wonde was, wat extreem veel pijn doet.”

Advocaat Nic Reynaert overleefde de explosie in de Brusselse metro: de bom ontplofte in de wagon voor hem. “Ik heb er op elk gebied nog last van. Fysiek nog, en psychisch ook: ik zie de beelden minstens vier of vijf dagen per week voor me. Ze zijn op mijn netvlies gebrand.”

Samen met andere slachtoffers stellen Reynaert en Krahulecz de overheid in gebreke. “De slachtoffers weten niet wie verantwoordelijkheid moet nemen, maar iemand moet het doen, want op dit moment neemt niemand verantwoordelijkheid. Er is geen protocol over wie en hoe ze moeten ondersteunen.”

“We willen echte hulp, correcte schadevergoedingen, en correcte invaliditeitspercentages krijgen. En we willen ervoor zorgen dat als er nog iets zou gebeuren in de toekomst, dat die hulp op een gestructureerde en gecoördineerde wijze correct kan worden verstrekt”, aldus Reynaert.

Lees ook: 

Advocaat die terreuraanslag 22 maart overleefde, sleept Belgische staat voor de rechter: “Overheid heeft cruciale informatie verzwegen” (+)