Al bij het begin van de coronacrisis rezen bezorgdheden over de mentale impact van de maatregelen op de bevolking. Hoewel de eerste lockdown voor velen nog als een welkome adempauze kwam, worden de gevolgen bijna een jaar later duidelijk: heel wat zelfstandige psychologen worden overspoeld door aanmeldingen, zo horen we in het werkveld en bij de Vlaamse Vereniging van Klinisch Psychologen (VVKP). De agenda's raken verzadigd en wachtlijsten worden afgesloten, ook al is een consultatie vaak enkel weggelegd voor mensen met voldoende financiële middelen. De meest gehoorde problemen zijn depressieve klachten, de angst om het virus op te pikken of door te geven, en een gevoel van uitzichtloosheid en afzondering, voornamelijk door telewerk. Vaak legden de lockdowns ook sluimerende problematieken bloot, zoals relatieproblemen en moeilijke thuissituaties. "Dan als psycholoog - opgeleid om mensen te helpen - moeten zeggen dat je zelfs niet weet wannéér je iemand kan helpen, is ethisch enorm zwaar", zegt Koen Lowet van VVKP. "Dat komt nog bovenop de rol die zij moeten spelen in de vaccinatiestrategie en kleine irritaties, zoals het gebrek aan premies om de beschermingsmaatregelen te kunnen uitvoeren. Er rust heel wat druk op hun schouders." Ook vacatures om deeltijdse psychologen meer uren te laten werken in een praktijk geraken amper ingevuld.