"Wanneer mensen aangeven dat ze levensmoe zijn, wie zijn wij dan als maatschappij om te zeggen dat ze moeten blijven leven?" Dat zegt Jean-Jacques De Gucht. Hij is de eerste politicus die deze delicatie kwestie op de politieke agenda zet, in navolging van LEIF-artsen. Daarmee zit hij op dezelfde lijn als het Nederlandse D66. Die partij diende een wetsvoorstel in dat zegt dat een oudere die klaar is met zijn leven, hulp moet kunnen krijgen om zijn leven te beëindigen. Het zogenaamde "voltooid leven-wetsvoorstel" is bij onze noorderburen momenteel voorwerp van een hevig emotioneel debat.

De Gucht benadrukt wel dat er ook bij ons eerst een breed maatschappelijk debat op gang moet komen. "Er moet een wankel evenwicht worden gezocht tussen het recht op zelfbeschikking en het risico op misbruik bij een zeer kwetsbare populatie", zo zegt hij. "De kwestie van euthanasie bij hoogbejaarden die levensmoe zijn, is zeer delicaat. Het kan niet de bedoeling zijn dat al wie zich eenzaam voelt, via de juridische weg uit het leven kan stappen."

De Gucht pleit voor een duidelijk onderscheid tussen polypathologie - het lijden aan verschillende chronische ziekten tegelijk, dat objectiveerbaar is en een wettelijke grond is voor euthanasie - en een voltooid leven. "Het zou een goede zaak zijn dat we wettelijk kunnen bepalen aan welke objectiveerbare criteria dat voltooid leven onderhevig moet zijn", aldus nog de Open Vld-senator.

Turnhoutenaar Jozef is 74, fysiek gezond en zou van een dergelijke wet graag gebruik maken. Hij beschouwt zijn leven als voltooid en wil sterven, maar komt tot zijn grote verdriet voor euthanasie niet in aanmerking. Lees zijn verhaal in onze Pluszone, exclusief voor abonnees. Proef nu vier weken.