Uiteengevallen was de regering-Michel al eerder. Geen dag te vroeg is ze gisteren ook gevallen. Rijkelijk laat heeft premier Michel beseft dat hij niets meer om het lijf had, als was hij de keizer zonder kleren uit het sprookje van Hans Christian Andersen. Zijn hovelingen — de lakeien van de Wetstraat — prezen het precieuze gewaad van verantwoordelijkheidszin dat hij om zijn eigen schouders gedrapeerd had. Maar als je nog slechts één op de drie kiezers vertegenwoordigt, is verantwoordelijkheid toch vooral een vals alibi om je vast te klampen aan je troon. Sinds de exit van N-VA wankelde die al op drie poten. Na Michels knieval voor links, gisteren in de Kamer, zaagde ook Open Vld er eentje door. Twee poten, dan heb je er gelegen.