Nina* was vier maanden zwanger toen de gynaecoloog haar doorverwees naar een specialist om te controleren of het kind geen open ruggetje had. Dat onderzoek zou ze niet snel vergeten. Uitleg of ondersteuning tijdens de echo kreeg ze amper. De specialist hield zich vooral bezig met de aanwezige stagiair te ondervragen. “‘Begin maar ruggenwervels te tellen’, zei hij hem. Toen ik hem vroeg: ‘Is het inderdaad een open ruggetje?’, zei hij kortweg: ‘Ja natuurlijk.’ ‘Je ziet toch dat die schedel helemaal banaan staat’, gaf hij nog mee aan de stagiair.”