Jan Fabre in brief: “Oprechte verontschuldigingen aan wie zich gekwetst voelt”

Integrale brief van Jan Fabre

De anarchie van de liefde en de schoonheid zijn met elkaar verbonden. Zonder ethische waarden zou schoonheid make-up zijn. Voor elke theatercreatie deed ik audities, voor elke productie zag ik gemiddeld vijfhonderd dansers en acteurs. De dames die zich burgerlijke partij stellen, zijn sterke dames, één voor één. Anders maakten ze geen deel uit van mijn voorstelling.

Ik ben niks zonder mijn dansers en acteurs. Mijn creaties zijn geïnspireerd door hun specifieke talenten en eigenschappen. Ben ik een radicaal en grensverleggende kunstenaar? Ja. Leg ik de lat hoog artistiek voor mezelf en de dansers? Ja. Meer dan veertig jaar heb ik onderzoek gedaan naar het menselijke lichaam, zowel vanbinnen als vanbuiten. Ik gidste mijn dansers altijd naar kritische zelfstandigheid, zodat zijn hun eigen regisseur werden. Ik vertelde hen altijd: “Ik ben een blinde en jullie zijn mijn rashonden die mij op de juiste plek kunnen brengen.”

Ik zei hen altijd: “When you make mistakes, make them in style.” Ik heb altijd gekozen om dansers en acteurs te gebruiken voor mijn fotoprojecten. Ik ben en ik was een romantische ziel. Romantiek is de échte avant-garde. Ik heb altijd van mezelf gedacht dat ik een empathische kunstenaar ben, maar blijkbaar vergis ik mij. Ik heb nooit iemand willen kwetsen. Ik wil mij dan ook verontschuldigen bij hen. Ik wens hen veel anarchie, liefde en schoonheid toe.

Uit het diepst van mijn hart dank ik de zovele acteurs en dansers die mij de afgelopen drie jaar steunden. Ik teken zoals altijd, uw diener van de schoonheid. 

Jan Fabre