“Ik was, ben en blijf republikein”: wie is Pierre-Yves Dermagne, rijzende ster binnen de PS en overtuigd anti-monarchist?

Dermagne, geboren in 1980 en afkomstig uit trappistenstad Rochefort, staat erom bekend dat hij een zeer uitgesproken mening heeft. Hij is een overtuigde regionalist en geen fervent verdediger van de federatie Wallonië-Brussel. In 2015 schreef hij samen met zijn partijgenoten Christophe Collignon en Nicolas Martin en opiniestuk waarin ze een pleidooi houden voor meer Waals bewustzijn.

Dermagne is ook geen fan van de Belgische monarchie en noemt zichzelf een “republikein met respect voor het huidige systeem”. Zo legde hij in het verleden ook uit dat hij zich meer op zijn gemak voelt bij het presidentiële systeem. “Ik kan er niet bij dat sommigen door geboorte meer rechten hebben dan hun landgenoten”, liet hij optekenen in La Libre.

Hij studeerde rechten en begon zijn politieke carrière op de kabinetten van verschillende Waalse ministers. Zijn actieve politiek loopbaan startte in 2006 toen hij tot provincieraadslid gekozen werd. In zijn thuisstad was hij achtereenvolgens gemeenteraadslid, eerste schepen en sinds 2018 burgemeester, als opvolger van voormalig federaal minister François Bellot (MR).

Vanaf 2014 gaat het snel voor Dermagne: hij wordt verkozen in het Waalse Parlement en het parlement van de Franse Gemeenschap. Hij was in 2017 al even minister van Lokale Besturen en nadien fractievoorzitter in het Waals Parlement. In september vorig jaar werd hij weer benoemd tot minister van Lokale Besturen,een functie die hij nu dus inruilt voor een ministerpost in de nieuwe regering-De Croo.

Als minister van Lokale Besturen had Dermagne meteen de handen vol met het Nethys-schandaal rond voormalig PS’er Stéphane Moreau, een politieke bom voor de Waalse politiek. De nieuwbakken minister annuleert de verkoop van Voo, Elicio en Win -dochterondernemingen van Nethys- evenals de vergoedingen van de ex-bestuurders van de groep, onder wie Moreau. Hij vergelijkt de kopstukken met “Russische oligarchen die hebben geprobeerd zichzelf een onfatsoenlijke beloning toe te kennen en zich een deel van de publieke goederen wilden eigen maken.”