"Hij stond voor iedereen klaar": ex-echtgenote blijft diaken Poppe steunen

Lutgarde Vercaemer viel compleet uit de lucht toen haar man in mei 2014 werd aangehouden. "Wie had dat gedacht dat zulke dingen gebeurd waren. Ik zie alles nog voor mijn ogen gebeuren bij die huiszoeking, die trouwens correct is verlopen." Volgens de vrouw was Ivo Poppe eigenlijk zelfs een tegenstander van euthanasie. "Dat bleek bij een stelling van een stemtest die we invulden. Ook de euthanasie van Hugo Claus vond hij allesbehalve. Hij maakte zich ook kwaad over die mediabelangstelling voor de euthanasie van een meneer die het met champagne gevierd had."

Over haar echtgenoot was de vrouw bijna uitsluitend positief. "Hij was heel sociaal en plichtsbewust. Hij stond voor iedereen klaar. Ook als verpleger had hij een hele goede naam." Ook binnen de parochie stond Poppe voor iedereen klaar. Zo stond een vrouw eens huilend aan de deur omdat haar moeder uit het leven wilde stappen. "Ze was haar polsen aan het oversnijden. Hij is onmiddellijk naar daar geweest en heeft de hulpdiensten gebeld. Die dochter heeft hem daar nog voor bedankt dat hij haar mama gered had."

Na zijn aanhouding moest Ivo Poppe de feiten opbiechten aan zijn vrouw. "Aan de telefoon heeft hij dat na een week met de nodige tranen verteld. In de verdere bezoeken heeft hij het dan meer in detail verteld." Poppe bracht ook de vader van zijn vrouw om het leven. "Met mijn ervaring wist ik na die hersenbloeding al dat het hopeloos was. Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom het nog gebeurd is, Ivo wist ook hoe ziek hij was. Ik had gedacht dat hij in de loop van de nacht zou overlijden. Ivo is mij om 6 uur komen aflossen. Ik was nog maar net thuis toen hij belde dat mijn vader overleden was. Ik heb het hem wel kwalijk genomen, ja."

Voorzitter Bart Meganck vroeg aan Lutgarde Vercaemer hoe ze haar toekomst zag. "Ik heb er al heel veel over nagedacht en eigenlijk weet ik het niet. Voor mij is het een groot vraagteken. Ik heb beloofd van hem niet te laten vallen, voorlopig doe ik dat niet. Ik blijf op bezoek gaan." Vercaemer vertelde ook dat heel wat mensen uit Wevelgem bellen en berichten sturen om haar te steunen. "Schat, als ik ooit vrijkom, maak ik de volgende dag een standbeeld voor jou. Ik weet niet hoe je de ontgoocheling en de kwaadheid volhoudt. Blijf me na elk bezoek een kruisje en een klets geven. Ik ben blij dat je in Wevelgem goed behandeld wordt. Ik neem alle verantwoordelijkheid op mij, maar jij en mijn kinderen zijn zo al levenslang veroordeeld."

Na een vraag van Jan Leysen, advocaat van bisdom Brugge, bleek dat het echtpaar ondertussen al een jaar gescheiden is. "We hebben die beslissing genomen toen ik het een periode heel moeilijk had. Ik wist het toen echt niet meer. Ik heb er niet eerder over gesproken omdat ik er eigenlijk niet fier over ben."

De broers en zus van Ivo Poppe getuigden vanavond ook. "Ik kan alleen maar bevestigen dat ik Ivo ken als iemand die altijd dienstbaar is. Hij is altijd bereid om mensen te helpen," vertelde zijn jongere broer Piet. Zijn zus Lieve beaamde dat volmondig. "Sociale bewogenheid en mensen helpen is de rode draad die loopt doorheen zijn hele leven."

De broers en de zus van Ivo Poppe schetsten ook de laatste weken en dagen van hun moeder. "Rond haar 90ste jaar was ze ziek en helemaal uitgeput. Op een bepaald moment moest ze naar het ziekenhuis. Het lag in de lijn van de verwachtingen dat ze niet lang meer ging leven," aldus Lieve. 

Volgens Paul Poppe had ze zelfs al afscheid genomen. "De namiddag ervoor nam ze onze handen vast en zei ze 'stel het wel'. Ze was helemaal uitgeput, haar ogen vielen toe als ze wilde vertellen." Ook Piet herinnerde zich die namiddag goed. "Dat was een hoopje mens, ik herkende moeder bijna niet meer. Ik heb letterlijk gezegd dat het niet lang meer zou duren."

De huisartsen van Ivonna Vanhaverbeke schetsten een gelijkaardig beeld. "Ze was heel zwak en heeft zich nooit aan het rustoord aangepast", aldus dokter Josson. Over euthanasie werd weliswaar nooit gesproken. "Ze was ook niet dodelijk ziek, maar ze zei wel dikwijls dat ze het niet meer zag zitten. Ze was echt wel levensmoe", zei dokter Dujardin. Voor euthanasie kwam de vrouw dus eigenlijk sowieso niet in aanmerking. "Technisch hebben we veel vooruitgang geboekt, maar op emotioneel vlak misschien niet. Voor iemand die levensmoe is, hebben we nog niet veel meer te bieden dan 30 jaar geleden", vulde dokter Josson aan.

Over de beschuldigde wist Frans Josson geen slecht woord te vertellen. "Hij was heel correct, vriendelijk en sympathiek. Het nieuws over de feiten is in Wevelgem aangekomen als een bom." De getuige leek ook enig begrip te tonen voor het handelen van Ivo Poppe. "Iedereen zal het er wel mee eens zijn dat er een grens overtreden is, maar soms ligt die grens wel wat moeilijk voor iemand die meegaat in het lijden van iemand. Soms zijn er situaties waar wat niet goed is, toch begrijpelijk is. Het is aan jullie om te oordelen wat kon en wat niet kon."