Vorige donderdag werd het stoffelijke overschot van Christine Lenaerts gevonden in een bosje in Olen. Voor de daders moest de politie niet ver zoeken. Christine had twee weken eerder de ontsnapte gevangene Ashley V.D.V. thuis opgevangen, nadat die door haar vriend Marco L. was afgeslagen. Het koppel kwam nadien terug bijeen en zocht Christine op. Dat werd haar dood.

Op de afscheidsplechtigheid vanmorgen in de kerk van Hoboken (Antwerpen) werd de alleenstaande Christine herinnerd als iemand met een groot hart, voor mens en dier. Rond haar huis hield zij een hele dierentuin met honden, katten, kippen en insecten.

Haar schoonbroer: "Toen je eerste hondje Mousti stierf, liet je zijn initialen in je arm tatoeëren. Net die tatoeage zorgde ervoor dat de politie je vorige week kon identificeren."

Meer dan honderd collega’s van de gevangenis in Antwerpen woonden de plechtigheid bij en vormden na afloop een erehaag buiten de kerk.

Een van hen schreef een tekst in het afscheidsboekje voor Christine. Zij werkte 19 jaar als verpleegster in de Antwerpse gevangenis: "Ik zie je nog met je dikke EHBO-koffer over de gang naar een bijstand lopen of naast de dokter naar het cachotje wandelen. Ik herinner mij ook de vele gesprekken over alles in het smoorkot."

Het gevangenispersoneel voelt zich, net als Christine, bedrogen door de twee moordenaars. Christine maakte weliswaar een inschattingsfout door Ashley in huis te nemen nadat zij was afgerammeld. Maar zij deed dat met de beste bedoelingen.

"Een nuchtere benadering van de feiten gaat niet op. Er is geen verklarende theorie waarom op een mum van tijd een slecht ingeschatte beslissing met goede intenties kan eindigen in de dood. Dat was alleen mogelijk door toedoen van twee immorele figuren die jouw en ons vertrouwen misbruikt hebben."

De collega’s van de gevangenis worden er door de moord op Christine nog eens aan herinnerd waar en met wie zij werken. "We moeten als collega’s goed op elkaar letten en voor elkaar zorgen", zo besloot de collega van Christine.