Eddy en de rest van de familie Planckaert in uw top 100: “Ik ben niet echt geil op mijn eigen”

Het klinkt oneerbiedig en zo is het helemaal niet bedoeld, maar laat ons Erika Vlieghe (50) toewensen dat ze volgend jaar haar plek in deze top 100 met de Belgen van het jaar kwijt is. Het zou betekenen dat er een rem is gezet op het aantal nog te schrijven adviesrapporten, nodig om politici op het hart te drukken wat deze of gene beslissingen als gevolg hebben voor de coronacijfers in ons land. Het zou ook betekenen dat de infectiologe na twee jaar als boegbeeld van de experten haar leven buiten de schijnwerpers weer terugkrijgt. Mocht ze de tijd hebben een dagboek bij te houden dan zou daar weer vaker dan haar lief is melding zijn gemaakt van tenenkrullende dagen. Over adviezen die al gelekt zijn wanneer de inkt nauwelijks droog is, over verkozenen die zelfs bij uitslaande brand de pompiers nog wat achter de hand houden, over een lastige zoektocht naar een rem bij andermaal die versoepelingstrein. Vorig jaar stond Vlieghe op plaats 24. Het gaat in de goede richting. (SSB)

Al meer dan een jaar geen premier meer, amper in de schijnwerpers en toch blijft Sophie Wilmès (46) de populairste politica in Wallonië en Brussel. De altijd zo kalme en serene vicepremier deed ons dit jaar met verstomming slaan, toen ze het tot 2 keer toe boos aftrapte tijdens de nachtelijke begrotingsonderhandelingen. Volgens haar coalitiepartners kan Wilmès wel vaker vurig uit de hoek komen, maar als premier moest ze destijds de boel bijeen houden. Van dat juk is ze nu verlost, maar in tegenstelling tot haar voorzitter maakt ze niet elke dag kabaal: ze kiest haar momenten om toe te slaan. (ARA)

In Londen moet hij zijn status weer verdienen. De koning van Milaan is zijn kroon weer kwijt. Beschimpt. Beklad. Verjaagd. Op zondag 2 mei reed Romelu Lukaku toeterend door de Italiaanse stad, nadat zijn club Internazionale voor het eerst sinds 2010 kampioen was geworden in de Serie A. De landstitel droeg de vinger- en voetafdrukken van ‘Big Rom’. Topschutter en de beste aangever van Inter in hetzelfde lichaam. Met zoontje Romeo op de arm en met mama Adolphine vierde hij het hoogtepunt uit zijn loopbaan. Eindelijk was Lukaku ‘loser’ af, de spits die altijd naast de prijzen greep. Na een teleurstellend EK met de Rode Duivels brak een casanova de Milanese harten. Met een stevige knak. Hij schreeuwde van de daken dat hij bij Inter zou blijven, maar flirtte achter de rug met zijn ouwe vlam. Voor 115 miljoen verhuisde hij afgelopen zomer naar ex-club Chelsea. Daar zwaait hij nog niet met de scepter. (KTH)

Lang, lang geleden, in een regio die nog niet geteisterd werd door corona, hadden ze bij N-VA het lumineuze idee om hun nieuwe Vlaamse minister-president in de markt te zetten als ‘Sterke Jan’. Heel veel “dinges en toestanden” later zijn er al meer varianten op die bijnaam dan het coronavirus mutanten kent, met dank aan de soms klunzige natuur van onze Vlaamse nummer 1. Zegt hij dat een bepaalde maatregel er niet zal komen? Dan kan je er gif op innemen dat het over enkele dagen beslist wordt. Op het Overlegcomité gaat het er vaak stevig aan toe tussen hem en minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit). Jambon beslist dan ook liever te laat dan meteen te overdrijven. Eén keer liep hij voorop om strengere maatregelen te bepleiten voor de eventsector, uitgerekend een dag nadat hij versoepelingen vroeg. Het leverde hem alweer een nieuwe bijnaam op: ‘Jojo Jambon’. Zelf heeft hij daar geen last van, zijn kersverse bruid des te meer. U moet weten: die lieverd doet zo zijn best. (ARA)

Lara Switten (35) is zo’n vrouw die nooit in een lijst als deze had moeten belanden, want dat had betekend dat ze gespaard bleef van de haarspeldbochten van het leven. Vorig jaar rond deze tijd gaf Lara het leven aan Gabriel, broertje van Philippa (6) en Romée (3) en intussen een guitige peuter, wetende dat haar eigen leven door baarmoederhalskanker ten einde liep. Dankzij haar columns in ‘Nina’ werd Lara een vriendin van Vlaanderen. Ze gaf moed aan iedereen die een pad met hordes bewandelde, zeker toen na haar overlijden haar boek ‘Lara’ verscheen, over de liefde, lichtpuntjes en levenslust. In augustus namen we afscheid van Lara Switten, mama van drie. Nog een tijdlang zette beste vriendin Ine haar column verder. Rouwen is rauw, maar elke dag een beetje meer wordt Lara herinnerd hoe zij altijd was: wild, bruisend, vol leven. Deze week werd Lara’s Fonds voor Onderzoek naar Baarmoederhalskanker ingehuldigd. Dankzij de steun van haar en onze lezers werd maar liefst 30.000 euro opgehaald. (CMA)

Is het zijn beheerste toon na een zoveelste Overlegcomité? De eeuwige jeugd in zijn glimlach, doch métier in zijn haardos? Of zijn het de grappen en grollen met de sportankers? Alleszins verovert VTM-nieuwsanker Stef Wauters (54) zijn plekje in onze top 100, en in november viel hem al een evenwaardige eer te beurt: hij won de Wablieft-prijs, een prijs voor Vlaamse mediafiguren die klare taal gebruiken. Onder meer Steven Van Gucht, winnaar van vorig jaar, zetelde in de jury. Die had het over een “vlotte verstaanbaarheid, goede klemtonen, voldoende adempauzes, levendige en toch rustige intonatie.” Maar wat de echte sleutel blijkt: “Hij stelt in studiogesprekken vragen die een gemiddelde kijker zich zou stellen.” Volgend jaar zetelt Stef Wauters in de jury, en zal hij ‘de mensen van onze ondertiteling’ nomineren. “Want wie is er nu belangrijker om ons nieuws elke dag te brengen, ook voor kijkers die ons niet goed verstaan?” Geniet nu toch van die prijs, Stef! (CMA)

Wie in 2021 televisie heeft gekeken, heeft negen kansen op tien minstens één lid van de Planckaerts zien passeren. ‘Château Planckaert’, ‘De Planckies’, ‘Onverwacht’, ‘Vive Le Vélo’, ‘Het Huis’, ongeveer elke grote wielerwedstrijd en bijna ‘De Slimste Mens’: Eddy en zijn clan waren overal, en ze waren meestal graag gezien ook. Volgens de gewezen c’reur moeten de fans niet bang zijn dat daar ooit een eind aan komt. “Als ik dood ben, begin ik gewoon met verschijningen,” lacht hij.

“Dat doet mij wel iets, zo in die Top 100 staan, ik ga daar niet flauw over doen. Dat mijn familie geliefd is in Vlaanderen, is mijn grootste trots. Wij zijn wie we zijn, we doen ons niet anders voor, maar we worden aanvaard en zelfs graag gezien. Ik denk zelfs dat ik weet hoe dat komt. Op zich zijn wij niet zo speciaal, maar ons leven in familieverband, al die generaties die samen wonen en werken, dat is in West-Europa wél redelijk uniek aan het worden. En de mensen kijken daarnaar met gezonde jaloezie. Die denken: ‘Dat moet toch plezant zijn.’ Want geef toe: het is tegenwoordig in alle families iets. Ruzies, scheidingen, kinderen die in New York wonen,....”

“Dat heb ik natuurlijk als c’reur geleerd. Durven dromen. Voor een klein manneke dat graag met de vélo rijdt, is het niet evident om later Milaan-San Remo of de Ronde Van Vlaanderen te winnen. Dat is één kans op de kweetnie-hoeveel. Maar ik heb het wel gedaan, dus weet ik dat het kan. Dat maakt het leven mooi: uw doel verder leggen dan ge zelf aandurft, en dan vaststellen dat ge méér kunt dan ge dacht. Het enige wat ge daarvoor nodig hebt, is lef, want iederéén kan zichzelf overtreffen.”

“De meeste mensen zouden zijn gaan lopen, mochten ze ons kasteel gezien hebben. Terwijl het echt niet ondoenbaar was. Wij doen geen zotte dingen, hé? Dat is een berekend risico. We kennen onze kracht: we zijn allemaal handige harry’s en we zijn met veel. Problemen duiken altijd op, maar die lossen zichzelf ook bijna altijd vanzelf op.”

“Ja en neen. Toen we het kasteel kochten, was er van een tv-programma nog geen sprake. Het enige wat er is veranderd is dat het nu een driejarenplan is geworden in plaats van een tienjarenplan. Geld is belangrijk, dat ga ik als zakenman niet ontkennen, maar geld is niet het belangrijkste. Positief zijn, geloven, dat is nog veel belangrijker als ge aan zoiets begint.”

“Ik ben niet echt geil op mijn eigen. Als ik ergens alleen te gast ben geweest, kijk ik nooit, want ik kan mijzelf na al die jaren nog altijd niet goed verdragen op tv. Maar als het iets is met de hele familie, dan zit ik al drie uur op voorhand voor de televisie om zeker het beste plaatske te hebben, zelfs als ik alleen thuis ben. (Lacht) En het rare is dat ge uw eigen familie toch op een andere manier leert kennen. Ik zie mijn kinderen en kleinkinderen voortdurend, maar op tv vallen mij dan kleine dingskes op die ik anders niet meer zie. Hoe schoon Stephanie klapt, bij voorbeeld, of hoe geestig Junior en Francesco zijn.”

“Ik had een hoogrisicocontact gehad. Christa is ziek geweest. Maar gelukkig niks ergs. Iedereen doet wat hij wil, maar wij zijn pro-vaccin. Ze kunnen die derde prik niet rap genoeg in mijn gat steken. Mijn eerste prik heb ik in de Walen gekregen. ‘Ge hebt toch gene schrik,’ vroeg die madam mij. Ik zeg: “Schrik? Van een pikuur? Ik ben twintig jaar c’reur geweest!” (Lacht)”

“Wellicht wel, maar zolang het duurt, genieten we ervan. Maar van mij gaat ge nooit af zijn. Zelfs niet als ik dood ben. Dan begin ik met verschijningen. (Lacht)”

Staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V) heeft het niet onder de markt in een regering met PS en Ecolo. Het begon al deze zomer, toen de PS ermee dreigde de coalitie op te blazen als er ook maar één hongerstaker zou overlijden. Volgens de linkse partijen moest Mahdi in de praktijk overgaan tot een collectieve regularisatie, maar dan onder een ander etiket. Ondertussen worstelt Mahdi al 2 maanden lang met een opvangcrisis. Er zijn simpelweg te weinig bedden om kandidaat-asielzoekers op te vangen, ook omdat een deel van de noodwoningen al gebruikt wordt om slachtoffers van de watersnood in Wallonië te herbergen. Dat er enkele weken geleden minderjarigen op straat moesten slapen, was bijzonder pijnlijk voor gezinspartij CD&V. Met mondjesmaat komen er plaatsen bij, maar het gaat allemaal bijzonder traag. Erg goed zit Mahdi dus niet op zijn stoel. Gelukkig lijkt hij een plan B te hebben, als het al niet zijn plan A is: CD&V redden van holle woorden - en van Joachim Coens. (ARA)

Voor de ene is Ben Weyts (51) een absolute held die meer dan zijn strepen heeft verdiend in de strijd om de scholen op te houden, voor anderen een koppigaard die volhardt in de boosheid. Zijn langdurig verzet tegen CO2-meters in klaslokalen werd op de duur wat pijnlijk, temeer omdat die metertjes wél verplicht werden in de horeca en in de fitness. Uiteindelijk is hij dan toch moeten plooien. Wat de hervormingen is het onderwijs betreft, manifesteert Weyts zich als de betere CD&V’er. Ondanks de aangekondigde ‘kracht van verandering’ loopt ook hij vaak aan het handje van koepels en vakbonden, waardoor er slechts kleine stapjes voorwaarts gezet worden. Leerkrachten kunnen iéts sneller ontslagen en iéts sneller benoemd worden. Wie op latere leeftijd leerkracht wil worden, kan iéts meer anciënniteit meenemen. Leerkrachten krijgen ook iéts meer ondersteuning en ruimte voor kerntaken. Maar op de grote hervormingen waar het onderwijs naar snakt blijft het voorlopig wachten, al noemt Weyts zijn werk “naar Vlaamse normen al behoorlijk revolutionair”. Daarmee is alles gezegd. (ARA)

Ook in het jaar twee nadat ze hun leerlingen voor het eerst wezen op het bestaan van een Chinese nederzetting die de naam Wuhan draagt, was het voor de leerkrachten en directies in onze scholen opnieuw rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Net als de helden van de zorg leken ook onze juffen en meesters dit jaar min of meer frontsoldaten. Met 191.064 koppen leek ons leger van de kleuterscholen tot in de universiteiten talrijk, maar het waren er soms niet genoeg. In quarantaine, lessen voor de webcam, besmettingen turven, leerlingen in bubbels, eerst grote leerlingen met mondmaskers, dan kleinere leerlingen ook met mondmaskers, testen, een lopend vuurtje, afkoelingsweken. Het schooljaar liep niet zoals afgesproken. Maar kijk, de stemmen zijn geteld. De berekening klopt. Op nummer 31 in deze top 100 van de Belgen van het jaar staan de directies en de leerkrachten. Dat is wel degelijk één plaats boven… onderwijsminister Ben Weyts. (SSB)

LEES OOK:

Charles De Ketelaere: “Het enige jammere aan profvoetballer zijn: in ons contract staat dat we niet mogen skiën”: dit zijn de Belgen die u op plaats 50 tot 41 heeft gezet

TOP 100 Belgen. Deze mensen heeft u op plaats 60 tot 51 gezet: “Mevrouw Gorissen, ge zijt een bv!”

TOP 100 Belgen. Deze mensen heeft u op plaats 70 tot 61 gezet: “Zeven maanden na de ontknoping van De Mol is de populariteitspiek voorbij”