'Duivels duo' veroordeeld voor oudermoord

Werbrouck en Eyletten werden in Leuven veroordeeld voor de dood van de 80-jarige Luciana Vandenbroeck in haar woning in Herent op 10 augustus 2012. "Dit zijn levensgevaarlijke figuren met een hoog profiel van directe agressie", zei procureur Hans Van Espen, die het "duivelse duo" graag allebei levenslang had zien opsluiten. "In deze mensen zitten woede en agressie altijd klaar. Eén vonk kan volstaan. Hoe moeten de kleinkinderen dit onrecht ooit te boven komen?"

Wouter Smet, de raadsman van Werbrouck, wees in zijn slotpleidooi op de persoonlijkheidsstoornis van zijn cliënte, ingegeven door egoïsme. "Zij is ziek. Myriam is geen psychopate maar lijdt aan een narcistische stoornis in psychiatrische zin."

"De feiten werden gepleegd op een wreedaardige, laffe wijze en zijn bijzonder zwaarwichtig", zei assisenvoorzitster Papen. "Met een ongekende driestheid hebt u uw bedlegerige moeder een onmenselijke behandeling gegeven. Zij had geen schijn van kans om zich te verdedigen. Dit wijst op een totaal gebrek aan normbesef en respect voor haar fysieke integriteit. U maakte zich op een emotieloze manier schuldig aan extreme agressie. Met geldbejag als enig motief. U hebt ook uw twee kinderen oneindig veel leed berokkend."

De jury zag geen enkele verzachtende omstandigheid. Zo hield ze geen rekening met de ongelukkige jeugd van Werbrouck. "Dat de zorg voor uw moeder te zwaar werd, hebt u enkel en alleen aan uzelf te wijten. U hebt alle hulpverleners weggestuurd."

Haar ex-man, Freddy Eyletten, werd niet veroordeeld tot levenslang of dertig jaar cel omdat het hof van assisen rekening hield met vier verzachtende omstandigheden. Er is de mentale beperking, uitgedrukt in een IQ van slechts 61, wat wijst op zwakzinnigheid. Voorts zijn er de eenzaamheid waarin hij leefde en een positief rapport over zijn arbeidsethiek in een beschutte werkplaats in Tienen, waar hij 26 jaar gewerkt heeft. Doorslaggevend was het feit dat de man beïnvloedbaar was en gemanipuleerd werd door Werbrouck.

Door het ontlopen van de maximale straffen kan Eyletten na een derde van zijn straf een verzoek tot voorwaardelijke invrijheidsinstelling indienen.

Procureur Van Espen omschreef Eyletten als "een Calimero maar dan een die zonder enig mededogen de nek van zijn medemens omwringt". De procureur herinnerde aan het lijden van het slachtoffer. "De bejaarde vrouw heeft de laatste tien dagen van haar leven enorm afgezien. Zij heeft dat op geen enkele manier verdiend. Ze gaf niet de minste aanleiding om volkomen ontmenselijkt te worden. Deze weerloze oude vrouw kwam aan haar einde door een vreselijke executie."

"Eyletten heeft lang geweigerd om zijn ex-vrouw te volgen maar is uiteindelijk geplooid. Ze beslisten om Luciana Vandenbroeck te vermoorden voor de opbrengst van haar huis. Het was samen uit maar voorlopig niet samen thuis. Voor dit geweld bestaat geen enkele genade", klonk het nog.

Nadia Lorenzetti, advocate van Eyletten, stelde dat haar cliënt geen koelbloedige moordenaar van het kaliber Dutroux en De Gelder is. Haar collega Yen Buytaert nam het laatste woord en wuifde op zijn manier Eyletten uit. "In tegenstelling tot uw vader en uw twee zussen zal u op ons wél kunnen blijven rekenen."

Sinds de invoering van de folterwet werden in ons land al diverse veroordelingen uitgesproken. Maar foltering gevolgd door moord komt maar heel zelden voor. "Er waren enkele gevallen in Hasselt, Antwerpen en Leuven. Maar nergens voordien was er zoveel geweld in het spel." zei Van Espen in zijn slotpleidooi.

Het assisenproces heeft ouderenmishandeling weer op de kaart gezet. Ten tijde van de feiten in Herent bestond er nog geen meldpunt voor mishandeling van bejaarden, naar analogie met kinderen. Inmiddels wél: het Vlaams Ondersteuningscentrum Ouderenmis(be)handeling (Vloco). Dat houdt nu vrijdag overigens een congres onder de noemer 'Als de grens bereikt is'.