De federale politie maakt al sinds 2003 gebruik van een leugendetector of polygraaf voor bepaalde verhoren. De procureur des konings of de onderzoeksrechter kan aan een verdachte, getuige of slachtoffer vragen om een leugendetectortest te ondergaan, of een verdachte kan zelf zo'n test aanvragen. Het toestel registreert de hartslag, ademhaling en het bloedvolume van de verhoorde, allemaal gegevens die kunnen dienen als aanvulling op andere onderzoeksmiddelen, zoals DNA. De politie zet de polygraaf vooral in voor zedenonderzoeken.

 Maar slechts een klein team van rechercheurs kan met een leugendetector overweg. Momenteel zijn dat er slechts vier, in 2018 waren dat er zelfs maar drie nadat drie van de zes polygrafisten vertrokken. Dat zorgde meteen voor een aanzienlijke daling in het gebruik van de polygraaf: van 426 keer in 2017 tot 392 keer in 2018. Het jaar daarna nam het aantal testen weer toe tot 456.

Sinds het eerste kwartaal van 2020, toen er nog 131 polygraaftesten plaatsvonden, is de leugendetector echter nog geen enkele keer ingezet. Dat staat in een antwoord van minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden op een vraag van CD&V-Kamerlid Franky Demon. Dat heeft eerst en vooral te maken met de coronapandemie: zo'n test kan moeilijk op veilige afstand worden uitgevoerd. Maar intussen zijn de polygrafisten wel prioritair gevaccineerd en zijn er allerhande andere maatregelen genomen om de veiligheid te waarborgen.

Het uitblijven van de uitvoering van een koninklijk besluit over het gebruik van de polygraaf is een ander probleem. Dat houdt de inzet van de leugendetectoren momenteel tegen, zegt Demon, waardoor de wachttijden al opgelopen zijn tot een jaar in plaats van de gebruikelijke twee maanden. Hij vraagt minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) daar snel werk van te maken. "We wachten al meer dan een jaar, waardoor vooronderzoek onnodig gerekt wordt, wat nadelig is voor alle betrokkenen in een zaak", aldus Demon. 

LEES OOK:

Huwelijksreis mondt uit in horrorfilm: “Hij keek me recht in de ogen, en duwde me dan van de rotsen” (+)

Olivier De Bock vraagt nogmaals vrijspraak: “Geen enkel objectief element toont aan dat hij zijn broer doodde” (+)