Verhaeghe meent dat zijn cliënt streng gestraft is aangezien slechts een deel van de feiten bewezen werd verklaard. “Het gaat om 1 feit van Liesa Naert, vrijspraak voor alle berichten; een uit de hand gelopen zakelijk conflict met Ellen Perqui, een incident uit 2007 met Els Talloen, tien jaar voor de zaak uitbarstte; en feiten tegen Ella-June Henrard en Ellen Lloyd, waarvoor hij zich op zitting uitgebreid en overtuigend heeft verontschuldigd. Er werd ons op zitting gevraagd om een knieval te maken en schuld te bekennen. We hebben dat niet gedaan en als je naar het vonnis kijkt, zie je dat wij daar geen ongelijk in hadden. De vrijspraak voor de feiten ten aanzien van Maaike Cafmeyer zijn daar het bewijs van. Door haar is de zaak gestart”, aldus Verhaeghe.

“Bart, Ines en ik blijven betreuren dat de gesprekken tussen Bart en de burgerlijke partijen niet hebben kunnen doorgaan”, ging hij verder. “Dat zou de rechtszaak vermeden kunnen hebben. We hadden meer verwacht van het vonnis.”

De tv-maker en zijn verdediging blijven de strenge straf wel betreuren, maar Verhaeghe zegt ook tevreden te zijn dat het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen buitenspel werd gezet door de rechtbank door hun burgerlijke partijstelling ongegrond te verklaren. “Want wij blijven van de overtuiging dat zij een kwalijke en activistische rol hebben gespeeld”, luidt het. “Het gaat over oude feiten en kunnen ons tot slot niet ontdoen van de indruk dat Bart het slachtoffer is geworden van een veranderde tijdsgeest en een slinger die naar de ander kant is doorgeslagen. We beraden ons over eventueel volgende stappen.”

Lees alles over de zaak-De Pauw in ons dossier