"Ons dorp verdient een nieuwe kans"

Het actiecomité Doel 2020 mag twintig kaarsjes uitblazen. Afgelopen weekend werden alle medestanders en sympathisanten van de voorbije twintig jaar uitgenodigd voor een feest in ontmoetingscentrum De Doolen, een voormalige school die eerst werd gekraakt en nadien legaal de uitvalsbasis werd van 'het verzet'. Doel ligt er tegenwoordig gehavend bij en had zwaar te lijden onder vandalisme, maar dat het dorp er überhaupt nog ligt, is op zich al een prestatie. Keer op keer slaagden de advocaten van het actiecomité Doel 2020 erin de overheid in het stof te doen bijten. Hoogtepunten waren het stilleggen van de werken aan het Deurganckdok en de vernietiging van de plannen voor de havenuitbreiding waardoor Doel vandaag de dag opnieuw officieel woongebied is.

Professor Matthias Storme, hoogleraar aan de KULeuven, was de eerste advocaat van Doel 2020. Intussen heeft hij de fakkel doorgegeven aan Igor Rogiers. "Ik ben blij dat het dorp nog altijd bestaat, maar het is wel paradoxaal dat onze strijd vooral een betere bescherming opleverde voor pakweg de bruine kiekendief en niet voor de bewoners zelf", relativeert hij zijn reeks overwinningen bij verschillende rechtbanken. "We moesten als argumentatie vooral wijzen op een correcte interpretatie van de Europese regelgeving op vlak van natuur. Ik had het liever gehad over de mensen. De overheid heeft gelukkig wel lessen getrokken uit de juridische veldslag en gaat nu op een andere manier te werk. Er is meer plaats voor inspraak. Zelf geloof ik nog altijd in een toekomst voor het dorp. Er is enkel wat rechtszekerheid nodig. Op pakweg vijf jaar tijd zie je een totaal ander Doel, daarvan ben ik overtuigd."

Oud-politica Nelly Maes volgt het dossier al meer dan twintig jaar en ook zij gelooft nog in een toekomst. "Het doodsoordeel werd in 1998 geveld, maar het vonnis is nooit voltrokken. Alleen voor de vechtlust, verdient Doel een nieuwe kans. Het dorp heeft veel overleefd. Eerst de plannen voor de kerncentrale en daarna die van de haven. Ze hebben de mensen hun keel dichtgeknepen, maar het verzet is altijd gebleven. Het is jammer dat het dorp er nu zo verloederd bijligt. Het is een oase in de haven en biedt ook veel kansen. Hier werken duizenden mensen en een restaurant, café of winkel heeft veel potentieel."


Momenteel wonen er officieel nog 20 mensen in Doel, waarvan er 9 er al wonen van voor 1998. Eén van hen is Emilienne Driessen (82). Ze is de ouderdomsdeken en symbool geworden van het verzet tegen het verdwijnen van het dorp. Enkele jaren geleden werd er zelfs een film over haar gemaakt met de naam 'De Engel van Doel'. "Een oude boom moet je niet meer verplanten hé", lacht ze.