Ex-Unionist Jacques Teugels over de raakpunten met z’n titel met RDWM in 1975: “Net als ons toen scoort Union nu dat het een lieve lust is”
UnionHet sprookje van Union blijft maar duren. De promovendus staat los aan kop in de Jupiler Pro League. Een onverwachte dominantie die sommigen doet terugdenken aan RWDM in 1974-1975. Wie beter dan Jacques Teugels, een ex-international die van 1968 tot 1971 bij Union speelde en in 1975 landskampioen werd met RWDM, om zijn licht over die gelijkenis te laten schijnen? “Ik vergelijk ze liever met Leicester!”
“Er zijn inderdaad raakpunten”, bevestigt Teugels meteen. “Wij speelden even direct als Union, scoorden ook dat het een lieve lust was (92 doelpunten in een competitie met 20 clubs, red.) en vormden eveneens een hechte groep. Eens de trein vertrokken was, was er geen houden aan. Anders dan Union nu, konden we wel teruggevallen op gevestigde waarden. Op één of andere uitzondering na, bezaten we allemaal ervaring op het hoogste niveau. Met Bjerre, Nielsen, Boskamp en Polleunis als regisseurs; Koens, Wellens en ik als afwerkers. We sloten het seizoen af met een straat voorsprong op het Anderlecht van Van Binst, Vandendaele, Haan, Van Himst en Rensenbrink. Let wel: dat doet niets af van de kwaliteit en de verdienste van Union nu. Ze hebben ook een Nielsen lopen met een enorme actieradius.”
Iedereen beweegt bij Union, iedereen werkt. Mochten ze coureur zijn in de Tour de France, ze zouden allemaal aanspraak kunnen maken op de ‘prix de la combativité’.
Jacques Teugels
Aimé Antheunis gaf Union in onze krant onlangs nog 30 procent kans om landskampioen te worden. Teugels kan niet anders dan de gevierde ex-coach te volgen: “Aimé is een kenner. Dit kan een uitgelezen kans worden om voor een enorme verrassing te zorgen. Club Brugge vertoeft met zijn gedachten in een andere wereld: die van de Champions League. Anderlecht speelt voetbal in achteruit. Antwerp en Racing Genk zijn onregelmatig en Standard doet niet mee.”
“Als ex-Unionist volg ik de club op de voet en ik ben onder de indruk van het spel dat Felice Mazzu poneert en de spelers brengen. Oostende - Union was de vijfde wedstrijd die ik afgelopen weekend volgde op tv. Geen ploeg presteerde sterker dan Union. De bal circuleert razendsnel en precies. Ze vinden mekaar blindelings. Iedereen beweegt, iedereen werkt. Mochten ze coureur zijn in de Tour de France, ze zouden allemaal aanspraak kunnen maken op de ‘prix de la combativité’. Ook een stylist als Lapoussin. Ook de twee spitsen. Herpositioneren, de opbouw van de tegenstander verhinderen, spurten en toch lucide en trefzeker blijven: chapeau voor Undav en Vanzeir.”
Terwijl hij aan het praten is, herbekijkt hij de zeven doelpunten op Oostende: “Jammer dat Dante niet heeft gescoord. Zijn prestatie was top en hij verdient een pluim voor zijn sportiviteit. Ik heb er in mijn tijd veel gekend die zich voor minder in de rechthoek lieten vallen. Hij deed het niet. Ik ben zeker dat zijn eerlijke houding op prijs wordt gesteld door de scheidsrechters.”
“Maar om terug te komen op je vraag: ik vergelijk Union liever met Leicester in 2016 dan met RWDM in 1975. En ik sakker. (lacht) Niet omdat Union het zo goed doet, maar omdat ik — zoals de kerel in Engeland die met een kleine inzet bij Ladbrokes miljonair werd — in het begin van het seizoen had moeten wedden op Union als landskampioen.”
0 reacties
Resterende karakters 500
Log in en reageer