Er stonden nogal wat nieuwe gezichten op het veld na de ontgoochelende resultaten van vorig weekend. Kompany deed vier wissels na de slappe 0-0 op Cercle: Lissens kwam erin voor Miazga, Ashimeru voor El Hadj, Mukairu voor Amuzu en Sardella voor de geschorste Murillo.

Elsner deed nog straffer: hij verving liefst vijf spelers na de ondermaatse eerste helft op OHL. Eentje was noodgedwongen: Makarenko mag immers niet spelen tegen zijn ‘eigenaar’ en werd vervangen door Hendrickx. Maar ook de certitudes Chevalier, Derijck, Rougeaux en Jonckheere betaalden het gelag. In hun plaats stonden Gano, Sainsbury, Radovanovic en Golubovic.

De nieuwe Kortrijkse coach gooide hoge punten. Hij verving niet enkel vrijwel zijn hele defensie, hij toonde ook lef om voorin met het trio Gueye-Gano-Selemani uit te pakken. En het leek ook meteen te renderen, want Gano kreeg twee uitstekende mogelijkheden om te openen. Eerst kopte hij een gemeten voorzet van Golubovic naar de verste hoek: Wellenreuther duwde de bal kundig van de lijn weg, Gueye kon er net niet bij. Meteen daarop kreeg de Genk-huurling zelfs een open scorekans aangeboden door Gueye maar hij kopte die knullig over het doel.

En dan? Dan zaten er zelfs duiven op het veld, echt waar. Zo rustig was het in dat heerlijke lentezonnetje. Anderlecht liet gewoon niets zien, was vooral slordig en zwak en Kortrijk wachtte op zijn moment. Dat kwam er in die ene minuut toegevoegde tijd. Radovanovic kopte een hoekschop van Selemani richting doel, Wellenreuther reageerde te traag, sloeg dan toch de bal weg maar wel in het aangezicht van de inlopende Sainsbury die zonder het te weten had gescoord. Niet eens onverdiend want het had eerder langs Dewaele en Selemani ook nog twee mogelijkheden in het zijnet geknald.

Het ergste was dat ook de tweede helft weinig tot niets te bieden had. Kompany zette meteen twee nieuwe krachten in, geen elf, maar het bracht geen vuur in de thuisploeg. Niet eens een beschrijfbare doelkans.

Dan had Kortrijk zowaar nog meer dankzij een heerlijke vlam in de draai vanwege Selemani die erbij was toen Union zo royaal won op Anderlecht. Wellenreuther was attent om de bal weg te duwen. Anders ging het een kwartier voor tijd toen de ingevallen Chevalier met een slimme diepe bal Gano op weg naar doel stuurde. De Mechelaar omspeelde beheerst de doelman en duwde de bal simpel in het verlaten doel.

Dan was de vrije trap van Dauda, centimeters naast de paal, even voor tijd het belangrijkste paars-witte wapenfeit van een team zonder spirit.