Anderlecht ontsnapt aan bekeruitschakeling na strafschoppen tegen Seraing, paars-wit eerste kwartfinalist in Croky Cup

De hulpsint wuifde vooraf hoogstens eens - de ballenjongens kregen zelfs geen mandarijntje. “Ik zal ‘m eens laten zien hoe je cadeautjes geeft”, dacht Magallán, waarna hij bij de eerste Seraing-prik een strafschopfout beging. Maziz nam in dank aan (1-0).

Op de bank zat alweer Harwood-Bellis. Wat heeft hij eigenlijk misdaan?

Een paar minuten na Magallán was het aan Refaelov om een overtreding te maken in de zestien. Het was nog niet goed en wel begonnen, of het stond al 2-0.

Anderlecht heeft een wederkerend probleem: al te vaak begint het slap aan een match. Het was zo op Vitesse, tegen Cercle en OH Leuven, ... - en dan vergeten we er vast nog.

De staf moet dríngend een oplossing bedenken. Anderlecht heeft kwaliteit, maar nu ook weer niet zo veel dat je er zomaar mag vanuit gaan dat het goed komt.

Aan de rust stond het desalniettemin gewoon 2-2. Paars-wit schakelde een versnelling hoger, wat Seraing naar adem deed happen. Mansoni verslikte zich in de bal, Murillo ging ermee vandoor, waarna Kouamé de 2-1 niet meer kon missen.

Bij de daaropvolgende kans stond de Ivoriaan weer op de goeie plek. Uitstekende voorzet van Verschaeren - het zal hem deugd gedaan hebben -, dito nekslag van Kouamé (2-2).

We snappen Vincent Kompany dat hij keer op keer voor Kouamé kiest. Hij heeft iets.

De openingsfase buiten beschouwing gelaten was RSCA tot aan de pauze de betere (lees: minst slechte) ploeg. Het is opmerkelijk dat zó een verzameling voetballers - met jongens die elders hun strepen verdiend hebben - het tegen een bont allegaartje als Seraing nodig heeft om wakker geschud te worden.

Tussendoor een pluim voor de meegereisde Anderlecht-fans. Het was nat en koud in Seraing en het deed pijn aan de ogen, maar zij zorgden onafgebroken voor sfeer. Alleen die rookbommetjes mogen ze in het vervolg achterwege laten.

Bij de start van de tweede helft kreeg het bezoekersvak toch een extra reden om te juichen. Refaelov versierde een penalty en zette die ook zelf om (2-3).

Bij vele andere elftallen zou je dan denken dat de klus wel geklaard is. Niet zo met Anderlecht - een team met twee gezichten.

De man voor ons op de tribune bestelde een zak popcorn. Alsof hij wist dat het nog een boeiende avond zou worden. Hij kreeg slechts een extra goal: op het uur 3-3, via Maziz. Anderlecht had nagelaten om door te duwen en de kwalificatie te verzekeren. Het was niet goed genoeg - de opflakkeringen zijn te zeldzaam.

Het was 22 uur en het kon nog alle kanten uit. Dat had niet gemoeten - Seraing lag op een bepaald moment tegen het canvas. Anderlecht toch...

Ook een halfuur later hingen de bordjes nog in evenwicht. Verlengingen. En dat op een akker - een frietketel is minder vettig.

Het bijkomende halfuur leek zeker 25 minuten nergens naar. Meer van hetzelfde. Het verschil tussen de pieken en de dalen is te groot bij de recordkampioen. Strafschoppen dan maar.

Paars-wit haalde daarin de kwalificatie binnen. Proficiat!

De patiënt is nog niet genezen.