Lot verliest één van grootste kunstenaars

Maurits werd op 8 april 1929 geboren in Dilbeek, als vijfde kind in een gezin van tien. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte hij ondervoed en verzwakt, waarna hij begon te tekenen tijdens zijn herstel. Hij studeerde later af als onderwijzer, maar de dokter vond dat de job van leerkracht te zwaar zou zijn, en raadde hem de kunstacademie aan. Nadien volgde Maurits ook nog cursussen in binnen- en buitenland. Zo hielp hij in die tijd mee aan de restauratie van de bekende Dom van Aken.


Eind jaren vijftig ging Maurits aan de slag in Sint-Lucas, in Gent. Maar het kunstonderwijs lag hem niet. Zo maakte hij zich kwaad toen bleek dat je kon afstuderen als beeldhouwer zonder ook maar één werk gebeiteld te hebben. Ontgoocheld koos hij voor een carrièrewending, en werd hij leerkracht wetenschappelijk tekenen in het secundair onderwijs.

Maar Maurits stopte nooit met kunst maken. Hij tekende, schilderde en beeldhouwde, om zich begin jaren zeventig toe te leggen op de glasraamkunst. Hij maakte monumentale exemplaren en werkte een nieuwe techniek uit, waarbij hij metaal in het lood verwerkte, wat de ramen steviger maakte. Zijn vakmanschap bracht hem zelfs naar het Vaticaan. Als eerste niet-Italiaan mocht hij er een triomfdoek schilderen, die in 1989 door paus Johannes-Paulus II ontrold werd tijdens de heiligverklaring van Frère Mutien Marie. Miljoenen mensen zagen dat doek live op het plein, of op hun televisiescherm. De paus ontving Maurits zelfs tijdens een privé-audiëntie, en daar was hij maar wat trots op. "Goed gewerkt, Vlaming", sprak de paus toen hij de hand van de kunstenaar schudde.


Het werk van Maurits werd door de jaren heen verspreid over heel de wereld. Zo hangt er een Kruisweg van hem op het eiland Réunion, in de Indische Oceaan. In New York kan je aluchromiewerk van zijn hand bewonderen, en in Sydney vind je abstracte kunst met glas in beton terug. In eigen land vind je in zowat elke Vlaamse gemeente wel een kerk, klooster of centrum waar glasramen, fresco's of wandschilderingen van zijn hand een plaats kregen.

Zeven jaar geleden kreeg Maurits een zware tegenslag te verwerken. Zijn atelier en huis in Lot werden getroffen door overstromingen, en heel wat herinneringen gingen definitief verloren. Maar Maurits richtte zijn atelier opnieuw in, en ging opnieuw aan de slag. De laatste jaren werkte hij samen met Bert Springael uit Huizingen, die zich specialiseerde in de renovatie en creatie van glasramen. "Maurits heeft nog een hele tijd ontwerpen gemaakt, die ik dan uitwerkte", vertelt Bert. "Ik hielp hem ook met het plaatsen van die ramen - dat was voor hem te zwaar geworden. Maar Maurits hield wel graag alles zelf in handen, en wilde zoveel mogelijk zelf doen. Toen zijn vrouw ziek werd, combineerde hij het werk in zijn atelier met het huishouden en het onderhoud van de tuin. Maar een tijdje geleden heeft hij dan al zijn materiaal verkocht. Hij wilde er vooral zijn voor zijn vrouw."


Zijn geliefde Josée overleed op 2 februari van dit jaar. Maurits moest intussen zelf tegen kanker strijden. Hij verliet zijn huis en atelier in de Hellestraat definitief, en trok in bij zijn zoon in Puurs, waar hij vorige week vrijdag overleed. Komende zaterdag is er om 10 uur een gebedsdienst in de Sint-Lambertuskerk in Beersel.