"Geen dag tegen mijn zin komen werken"

De directrice maakte gisteren graag even tijd voor ons, al had ze wel nog wat werk voor de boeg. "Ik heb nog maar net de boekenlijst voor volgend jaar afgewerkt en ook de schoolkrant kan weer de deur uit", zegt ze. "Het is nog druk, maar ik wil mijn opvolgster Leen Poppe wat extra werk besparen. Ik heb hier de laatste dagen gewerkt zoals ik dat altijd deed. Ik stelde me 's ochtends doelen en wat niet lukte hernam ik dan de volgende dag."

Maes was 21 toen ze voor het eerst voor de klas stond. "Ik heb jaren lesgegeven in de gemeenteschool in Huizingen", vertelt ze. "Na 20 jaar in de klas heb ik me kandidaat gesteld om directeur te worden in deze school. Op mijn eerste dag bleek ik de jongste van de groep te zijn. Maar de collega's hebben me een eerlijke kans gegeven en me ook aanvaard. Vandaag ben ik de oudste van de groep: de cirkel is rond."


Het is opmerkelijk dat iemand in het onderwijs zo lang directeur blijft, zeker omdat takenpakket van een schoolhoofd steeds groter wordt. "Ik ben het er mee eens dat er iets moet veranderen want het werk is altijd maar zwaarder geworden. Een directeur heeft administratieve, organisatorische en pedagogische taken. Vooral dat laatste vond ik belangrijk, maar daar hebben we jammer genoeg vandaag te weinig tijd voor. Ik vind het spijtig dat ik als directrice jonge leerkrachten niet vaker heb kunnen begeleiden. Maar als de wc verstopt is, dan moet er natuurlijk iemand een oplossing zoeken. Dat kunnen de juffen niet want die moeten voor de klas staan. Maar ik heb het me nooit beklaagd dat ik directrice geworden ben. Ik ben geen dag tegen mijn zin komen werken. Ik kon eigenlijk al twee jaar geleden met pensioen maar ik bleef verder werken. Dat zegt denk ik wel genoeg."


Toen Maes aan de slag ging in Lot liepen er een paar honderd kinderen in Blokbos rond. Vandaag zijn dat er vierhonderd, zo goed als een verdubbeling. Anderstalige kleuters en leerlingen zijn een uitdaging en ook de culturele verschillen zijn groot.


"De school is een spiegel van de maatschappij", weet Maes. "En dus hebben we hier kinderen met een heel uiteenlopende achtergrond. Maar of ze nu van Portugese of Marrokkaanse afkomst zijn, het zijn allemaal Belgen die recht hebben op onderwijs. Ik ben er ook nog steeds van overtuigd dat kinderen met een achterstand op de lagere school het heel goed kunnen doen in het secundair, mits een goede begeleiding. Er zijn heel wat jongens en meisjes die hier zaten die dat vandaag al bewijzen." Haar team heeft vandaag voor juf Nadine ongetwijfeld nog wat voorbereid om de directrice uit te wuiven. "Al zal ik deze kerstvakantie wel nog terugkeren", geeft ze toe. "Ik heb al wat kasten uitgeruimd, maar ik kom er niet toe om alles leeg te maken. Maar angst voor het zwarte gat heb ik niet. Ik zit in de OCMW-raad in Beersel en ik ben ook actief in de afdeling van Ziekenzorg in Huizingen. Ik ga me niet meteen vervelen."