"Ze kon niet leven met diagnose MS"

Vorige week donderdag verdween Wenke Peeters uit haar woning in Hoboken. Snel werd duidelijk dat de jonge vrouw plannen had om een einde te maken aan haar leven. Toen Wenke donderdag verdween was het Vicky Vereecken (34) uit Kontich die onmiddellijk de hulpdiensten verwittigde. "Ik heb één van haar laatste telefoontjes gehad. Ze stond toen al op locatie maar ze wilde natuurlijk niet zeggen waar. Ik heb zo lang mogelijk op haar ingepraat en de hulpdiensten ingeschakeld. We hebben nog even een sprankeltje hoop gehad toen ze weer online kwam maar uiteindelijk is ze zaterdag gevonden. We hadden het verwacht maar het blijft een klap."


Vicky leerde Wenke in september kennen via een Facebookgroep voor MS-patiënten. Tussen de twee vrouwen ontstond een korte maar intense vriendschap. "Wenke was een heel lieve vrouw met een goed hart maar ze had twee kanten. In de dag was ze opgewekt en redelijk positief maar 's avonds sloeg ze om naar een heel depressief persoon. Nachten heb ik met haar gechat om haar te steunen en te zeggen dat er nog een leven is met MS maar ik kon niet tot haar doordringen. Ze kon de diagnose niet plaatsen, ze wilde het accepteren maar uiteindelijk kon ze zich er niet bij neerleggen", vertelt Vicky.

Op Wenke's Facebookpagina staan ettelijke zelfgeschreven gedichten. De rode draad is duidelijk: hoe ze het gevecht tegen haar ziekte wel wil aangaan maar niet aan kan. De berichten worden donkerder met de dag. "Ik ben verslagen en verdwaald/een storm drong door mijn hart/Ik laat de duisternis voorgoed winnen/Ik ga nu naar de stilte en de rust", schreef Wenke op het einde. "Er blijft niets meer over, enkel de leegte en de pijn, een gestolen toekomst", klinkt het ook.


Vicky, ook amper 34, is momenteel goed te been maar weet goed wat het betekent om te leven met MS. "Ik heb de diagnose al 12 jaar. Ik weet dus wat het is om te leven met MS. Je ziet het ook niet onmiddellijk aan mij. Mensen tonen dan ook niet altijd evenveel begrip. Nochtans beheerst de ziekte je leven. Verschillende opstoten maken dat ik soms maanden moet revalideren. MS tast impulsen naar de spieren aan, waardoor de spieren niet of slecht functioneren. Je kan het vergelijken met een elektriciteitskabel waarvan de isolatie weg is. Maar de ziekte kan vele vormen hebben. Eén ochtend ben ik eens halfblind wakker geworden, de andere keer ben ik letterlijk opgestaan en op mijn gezicht gegaan, nog een andere opstoot heeft er voor gezorgd dat ik langs één kant tintelingen kreeg alsof mijn hele linkerkant in slaap was. Ik kan niet gaan werken maar ik probeer wel nog zoveel mogelijk dingen zelf te doen", zegt Vicky.

"Ik ben zelf aangesloten bij enkele zelfhulpgroepen, ik weet dat het voor heel veel mensen moeilijk is om zo'n diagnose te aanvaarden. Achter heel wat gezichten schuilt heel veel verdriet en pijn. Toen ik de diagnose kreeg, werd ik ook onmiddellijk doorverwezen naar een psychiater en veel mensen krijgen ook antidepressiva naast hun medicatie. Ik denk dat het daar ook misgelopen is bij Wenke. Ik denk dat ze van in het begin niet genoeg ondersteuning heeft gevonden. Ze werd daar heel eenzaam van. Ik heb haar een paar keer mee gevraagd naar een zelfhulpgroep maar het is er nooit van gekomen, misschien was de drempel te hoog. Vorig jaar heeft ze de Dodentocht nog gelopen en geraakte ze aan de 40 kilometer. Dit jaar ging ze opnieuw meedoen. Ze studeerde ook en dat ging goed, tot het laatste jaar. Ze was niet geslaagd en ze moest herexamens doen, niet verbazingwekkend aangezien MS op zich al concentratieproblemen meebrengt. Volgens mij is dat uiteindelijk de druppel geweest. Het doel in haar leven was plots weg, nochtans werkte ze daar heel hard naar toe. Toen is ze uitgevlogen. 'Ik wil niet voor de rest van mijn leven thuis zitten en niets doen!' schreeuwde ze. Dat kwetste mij want ik zit ook thuis omdat ik niet meer kan werken. Ik heb mij daar bij kunnen neerleggen, dat is moeilijk maar je moet verder. Wenke kon dat niet."


Heeft u vragen over zelfdoding, dan kan u terecht op het telefoonnummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.