Ontsnapte IS-weduwen ook in beroep veroordeeld tot vijf jaar cel

Wielandt en Abouallal zaten tot begin oktober met hun zes kinderen in  het Koerdische gevangenenkamp Ain Issa. De Koerden lieten dat kamp in de steek na luchtaanvallen van pro-Turkse milities. Drie Vlaamse weduwen van IS-strijders konden ontkomen. Eén van de vrouwen werd kort erna terug ingelijfd door terreurgroep Islamitische Staat 

De Antwerpse strafrechter had de twee eind 2018 veroordeeld tot vijf jaar cel wegens lidmaatschap van een terroristische organisatie.  Tatiana Wielandt en haar schoonzus Bouchra Abouallal lieten vanuit het gevangenenkamp Ain Issa bij herhaling weten dat zij willen terugkeren naar België en hier hun straf willen uitzitten. 

Hun mannen zouden gesneuveld zijn in Syrië. De twee vrouwen keerden eind januari 2014 al terug naar België, omdat zij hoogzwanger waren en hier wilden bevallen. De Belgische overheid deed grote inspanningen om hen uit het oorlogsgewoel te redden. In de zomer van 2015 vertrokken de twee vrouwen echter terug naar Syrië en sloten zich weer aan bij Islamitische Staat. Ze hertrouwden er ook. 

De IS-weduwen spanden via hun advocaten wel een proces in beroep aan. Het Antwerpse hof deed woensdagmiddag uitspraak in die zaak. 

Het hof bevestigt de straf uit eerste aanleg. De twee vrouwen moeten vijf jaar naar de cel en een boete van 8.000 euro betalen. De rechters tillen er zwaar aan dat de twee vrouwen, na hun eerste redding in januari 2014 , opnieuw naar Syrië trokken om Islamitische Staat te steunen.

Het hof oordeelt: “Hoewel beklaagden bij hun terugkeer naar België door familie en vrienden werden opgevangen en Tatiana Wielandt ook op ondersteuning van het OCMW kon rekenen, blijkt dat zij beiden veelvuldig contacten bleven onderhouden met jihadisten in België en Syrië.”

Toen Wielandt en Abouallal in juni 2015 opnieuw een Belgische identiteitskaart kregen,  vertrokken zij samen met hun kinderen terug naar strijdersgebied in Syrië. 

Het hof: “Hun eerder verblijf in het chaotische en gevaarlijke strijdersgebied heeft beklaagden er niet van kunnen weerhouden om terug te keren naar Syrië. Hun betrachting om ter plaatse terreurgroep IS en haar strijders  te ondersteunen, kreeg de bovenhand op hun bekommernis als moeder om in te staan voor de veiligheid en geborgenheid van hun kinderen.”

De federale procureur vroeg de onmiddellijke aanhouding van het duo. Hij is sinds midden oktober zonder nieuws over Tatiana Wielandt en Bouchra Abouallal. “Het laatste wat wij hoorden is dat zij na hun ontsnapping  richting Turkije zouden trekken. Of hen dat gelukt is weten wij niet.” De advocate van de twee vrouwen ging akkoord met die onmiddellijke aanhouding. Zij vroeg het hof wel om “het federaal parket er alles aan te laten doen dat de twee vrouwen hun straf in België zouden kunnen uitzitten.” Het hof sprak de onmiddellijke aanhouding uit.

Ondertussen werd in Brussel het antwoord op de vraag waar de twee vrouwen zich bevonden gegeven. Daar werd het kort geding behandeld dat beide vrouwen hadden ingesteld tegen de Belgische Staat.” “Mijn cliënten verblijven in een tentje op ongeveer honderd kilometer van de Turkse grens, hun kinderen zijn verzwakt. Ze bevinden zich in gebied dat gecontroleerd wordt door Syrische bondgenoten van Turkije”, pleitte hun advocaat Walter Damen, “de Belgische staat doet geen moeite om contact te leggen met Turkije of die bondgenoten, terwijl een aantal andere kinderen wel konden gerepatrieerd worden.” 

De vrouwen eisen dat België hen en hun kinderen terughaalt, of daar minstens de inspanning toe doet. Diezelfde eis werd in twee eerdere kort gedingen al afgewezen. Een eerste kort geding werd tot in beroep afgewezen, omdat de rechters oordeelden dat België geen rechtsmacht heeft in Syrië en dat ons land niet kan worden verplicht om ze uit Syrië te repatriëren. Een tweede kort geding werd door het hof van beroep onontvankelijk verklaard, omdat de vordering identiek was aan degene die in het eerste kort geding was afgewezen. Volgens de Belgische staat moet dit derde kort geding ook onontvankelijk verklaard worden. “Hier is al tweemaal over geoordeeld”, klonk het. “Dat de situatie op het terrein veranderd is, maakt geen verschil, België heeft daar nog steeds geen rechtsmacht. Er is ook niet aangetoond dat de situatie voor die mensen nu gevaarlijker is dan toen ze er uit eigen beweging heen trokken of dan toen ze in dat gevangenenkamp zaten.” Het geding wordt voortgezet op 20 november en tot dan moet Damen de Belgische staat regelmatig op de hoogte houden van de exacte locatie en toestand van zijn cliënten.